Annem ve babam çalýþýyorlar. Bir gün babacým pabuçlarýmýn eskidiðinin fakýna varýp “Sana yeni bir pabuç alalým oðlum" dedi, ben de “Alalým babacým” dedim. Babam iþ yerinden izin alýp beni pabuç almaya götürdü. Babamla pazara gidip, pazarýn kýyýsýný köþesini gezdik, sonra ayakkabý satan ihtiyarýn tezgahýna uðradýk. Orada bir pabucu çok beðendim. Babama “Bunu alalým baba, bunu çok beðendim” dedim. Babam biraz tereddüt etti. Yaþlý adam babama “Evde giysin beðenmezse bir hafta içinde geri getirebilirsiniz” dedi. Ben babama “Baba çok beðendim, alalým" diye ýsrar ettim. Babam pabucu aldý, çok sevindim, sevinçten içim içime sýðmýyordu. Daha önce babamlarýn aldýklarý hiçbir pabuçta bu kadar sevinmemiþtim. Babam ayakkabýyý satan ihtiyar adamý hiç üzmedi, hep pazarlýk yapardý, bu sefer hiç yapmadý, ne istediyse verdi. Satýcý ihtiyar adamda babama dua etti. Bana da “Hadi küçük güle güle iyi günlerde giy. Hayatta baþarýlar. Her iþin rast gider inþallah. Yine söylüyorum beðenmezsen evde giy haftaya getir” dedi.

Eve gittim, ayakkabýlarýmý giydiðimde içime bir sevinç doldu. Okulda arkadaþlarým pabuçlarýmý çok beðendi. Pabuçlarým ayaðýmda olduðunda iþlerim rast gitmeye baþladý, sýnavlarým hep baþarýlý geçiyordu.

Pabucu giyince çok sevinçli oluyorum, gökyüzünde uçar gibi hissediyorum kendimi, aklýmdan geçen her þey gerçekleþiyor. Þu kýyafet çok güzel, param olsa da alsam diyorum, babam alýp getiriveriyor, bir yemek caným çekiyor annem o akþam o yemeði piþiriyor, sýnavlarým iyi geçsin istiyorum hep bildiðim sorular çýkýyor. Pabuçlarýmý giymezsem bir þey yapamýyorum. O yüzden pabuçlarýma sihirli pabuçlar diyorum.

Bir gün kanaryam olsa istedim, o gün babam kanarya alýp getirmiþ evimize. Babama “Babacým pazara gidip o ihtiyarý bulalým” dedim. Babamla pazara gittik, ihtiyar ayakkabý satýcýsýný aradýk, bütün pazarý dolaþtýk, bulamadýk. Satýþ yapan komþularýna sorduk ihtiyar ayakkabýcýyý o günden sonra kimse görmemiþ. Biz de aramaktan vazgeçtik. Pabucumu büyüyünceye kadar giydim, þimdi artýk giyemiyorum. Hiç kimseye vermiyorum, öyle duruyor.

Geçen gün mavi gözlü güzel bir çocuk gördüm. Çocuk çok fakirdi, üzerindeki elbise yýrtýk pýrtýktý, ayaklarýnda ayakkabý yoktu. Eve koþtum ayakkabýlarýmý sakladýðým yerden çýkarýp, bir kutuya koydum. Küçük çocuðun yanýna gidip kutuyu uzattým. Çocuk kutuyu alýp açtýðýnda ayakkabýlarý görünce gözleri parladý, çok mutlu oldu. Tam o sýrada baþka bir çocuk çok güzel bir elbise getirdi. Çocuðun þansý dönmüþtü. Çocuðun yanýndan uzaklaþýrken bu ayakkabýlarýn hiç eskimemesini diledim.

Þefika Ünal (15 Þubat 2014)