Küçük bir gökyüzüm var.
Sahip olduðum birkaç renk
Ve yazdan kalma bir papatya saçlarýmýn arasýnda.

Onca kilometre yolu aþýp, uzaktan sevmek þimdi.
Beraber yaþýyormuþcasýna davranmak,
yaþýna bakmadan aðlamak ve bundan hiç utanmamak.
Tesadüf deðilmiþ hiçbir þey.
Karþýlaþmalar, gözlerinin deðmesi dudaðýnýn yanýndaki bir ben'e.

Hissediyorum yakýnýmda.
Zaman dilimin de an kadar.
Mesafelerde, yollarý yok sayacak kadar yakýnýmda.

Ulaþamasýn bana.
Çünkü kavuþunca bitiyormuþ sonsuz dedikleri.
Acý duymayýnca varýlmýyormuþ tadýna.
Mutluluðun bir tarafý ýzdýrapmýþ.

Aðlamadan anamýyorum seni.
Canýma iþkence, damarýma kansýn.
Boþuna demedim.
Boþuna sormadým, sorgulamadým onca þeyi.
Kapatmadým hiçbir þeyin üstünü.
Yürek kadar ayindi,
açýktý her þey.

Gizlemedim.

Aðlamadan anamýyorum seni.
Aðlatmadan derdimi, düþündürmeden herkesi unutamýyorum.
Söküp atmýyorum içimden.

Sen farkýnda olmadan neler anlattým sana.
Ne kadar düþündürdüm seni.
Oysa bilmedim, sevmedikten sonra
gitsen de fark etmezmiþ kalsan da..

Aðlamadan anamýyorum seni.
Bir ter damlasý kadar içten bu söylediklerim.

Tonlarcasý kadar.
Þehrime bir deniz vaad edicek kadar,

aðladým..

Çünkü aðlamadan anamýyorum seni.

Yolumdaki rüzgar deðil fýrtýnaydý.
Gayret et, unutma beni.

Küçücük bir kabuðum.
Karþýnda sapasaðlam duruyorum.
Parçalanmadým bile.
Bunu nasýl yaptým,

bilmiyorum.

Belina ÖZBEK // üstelik bazý zýtlýklarýn birbirine dönüþümü ne kadar da kolay, kaybederken bir bakýyor kazanýyor insan.