Mektup     Saat:11:32 10 Eylül 2011, Cumartesi


     
     Bu mektubu eline almayacaðýný biliyorum ama yazdýðým an itibaren okumaya baþladýðýný da biliyorum. Bir kaç gündür þoktayým. Senin ölümünü öðrendiðimde içimi tarif edilmez bir acý kapladý. Bu haksýzlýk dedim..ölmesi gereken bendim. Ben ölümü beklerken senin ölüme gitmen benim ölümden dönmem ne çok acýttý beni bilemezsin. Seninle ilk tanýþmamýzý düþündüm. ikimizi bir araya getiren ikimizin de çok sevdiði adam gibi adam (...) Ortak konumuz olan baban söz ederken hemen atýlýrdýn heyecanla babam çok iyi bir insan diye. Zaman zaman benim muzipliklerimin sonucu hemen savunmaya kalkar babam çok iyi insan demeyi aðzýndan hiç düþürmezdin. Bilirdim elbette. bilirdim babanýn iyi olduðunu.çünkü o senin babandý. Bizim gibiler sevgi,aþk,mutluluk,bilgelik,ilim ile büyüyen insanlar..kötülüklere,yalanlara uzak yaþardý. Etrafýnda her daim iyi güzel insanlar olurdu.kötü ve kötülüklerden uzak dururdu bizim gibiler. (…) sen iþte bilge bir babanýn iyi bir ailede yetiþmiþ özel bir insansýn. Dolayýsýyla mutlu bir çocuk,mutlu bir genç adamdýn.Mutlu öldün biliyorum. Sen þu an özgürsün. Özgürlüðü seçtin.Masmavi ýþýklar içinde sonsuzluðun içindesin. Biliyor musun öldüðümüz an özgürüzdür. ölüm özgürlüktür. Ve üstelik sen ölmedin. Doðmadan önce vardýn Öldükten sonra da her daim var olacaksýn. Dostun olarak artýk fizikman olmamana ne kadar yansa da yüreðim Seni dokuz ay karnýnda canýnda taþýyan annenin yerini tutamaz acým. Bir babanýn Bir kardeþin bir abinin bir yiðenin yerini tutamaz Kalýplaþmýþ tümceler vardýr bilirsin. Ateþ düþtüðü yeri yakar…. doðrudur…. Ateþ düþtüðü yeri yakar… Ben böyle yanýyorsam annen baban kardeþinalien nasýl cayýr cayýr yanýyor tahmin edebiliyorum. Ve Ve biliyorum ki mavinin sonsuz ýþýklarý arasýndasýn. Biliyorum ki mutlusun Bunu düþünmek beni bir nebze de olsa rahatlatýyor. Haberini alýr almaz babaný aradým. Sesi ,babanýn ,Sesi yok olmuþ bir ülkede tek baþýna hayatta kalan kimsesiz bir öksüz çocuk gibiydi. Babanýn sesini duyunca kahroldum Ne diyeceðimi bilemedim (…) Çaresiz kaldým. Saçmalamaktan korktum. Yüreðimin nasýl yanýðýný izah etmeye çalýþtým. Sonra ne yapýyorsun sen dedim kendi kendime… Yok olmuþ bir ülkenin öksüz çocuðu kadar yanar mý acýr mýsýn dedim. Ve Sus utanmaz dedim kendi kendime Sesim korkak çýkarak (…) Þimdi yok olan ülkenin iki öksüz çocuðu vardý karþýmda artýk. (…) Utandým Ve sustum Ne denebilinirdi ki bu durumda o kadar acý içinde O eli öpülesi kadýn gibi kadýn o güzel yüce insan Benim nasýl olduðumu sorup acil þifalar diledi Ve inþallah iyileþirsin dedi Ne diyeceðimi bilemedim Senin acýn içinde tüm içten samimi duygularla benim saðlýðýmý düþünüyordu annen. Ne diyeceðimi bilemedim.telefonu kapadým.dakikalarca aðladým. Ülkesi yok olan anneni düþündüm. Babaný kardeþlerini tüm aileni düþündüm. Sonra seni düþündüm. Seninle yaptýðýmýz sohbetlerde zaman zaman sessizliðe bürünüp öylece sustuðumuzu hatýrladým. Ve þimdi sessiz olma zamanýydý tekrar Ve sustum Uzun uzun sustum Ýçimi dökmezsem rahatlayamayacaðýmý düþündüm. Sana yazmaya karar verdim. Bir filim þeridi gibi gözümün önünden geçti senle yaptýðýmýz sohbetler Sonra internette ölüm haberinin yayýnlandýðý gazeteye baktým. Babanla kafa kafaya vermýþ çekilmiþ resminize saatlerce baktým. Ve düþündüm Her gün rujunu tazeleyen fahiþeye benzettiðim þehr-i istanbulun o kargaþasýnda O berbat trafiðinde kaza geçirmeyip Masum bir Anadolu þehrinin kasabasýnda Baba evine giderken Bir su çukurunda kayan arabanýn devrilmesi sonucu Gidiþin berbat dokundu bana. Biliyordum sen özgürlüðü seçmiþtin Özgürdün artýk. Bize acý da gelse yokluðun. Özgür mavi ýþýklar içindeydin… Senin mutlu ve kozmik bir þölen içinde olduðunu annene nasýl anlatabilirdim bilemiyorum. Sana yazdýðým bu mektuba son verince annene de yazacaðým Ve Babana yollayacaðým annene mektubumu vermesi için. Mavinin sonsuz ýþýklarý içinde uðurlar olsun (…) Uðurlar olsun sana Iþýklarla……my


Meral YILDIZHAN