BÝR YAPRAK DAHA DÜÞTÜ
Bir yaprak daha düþtü; bahçedeki aðaçtan.
Kýþ rüzgarý savurdu, attý bir dik yamaçtan.
Üstüne seller gibi düþtükçe yaðmur, tufan,
Yiten hatýra oldu: zaman içinde yalan…
Böyledir hikâyeler, benzer insan oðluna,
Öyle bir zaman gelir, veda çýkar yoluna…
Fakat geride kalýr nice iz, býrakandan.
Bir çok Mustafa göçer, dünya denen bu handan.
Bizimkisi Kýrýmlý Mustafa’ydý namýnca,
Her bir gün buluþurduk okullar daðýlýnca.
Hiç bitmeyen sohbetler çaylarla yýkanýrdý;
Sözlerini dinleyen , “bir velidir” sanýrdý.
Gönül ehli mi kaldý þu dünyanýn baðrýnda
Toplardý kaç kiþiyi on-on beþ civarýnda.
Hiç görmemiþ Kýrým’ý, anlatýrmýþ dedesi;
Anne dedesinin de varmýþ çok hikâyesi…
Düþman sözü yazmazdý elindeki lugatta,
Her bir adem oðluyla candan dosttu hayatta.
Günler aylar peþ peþe, unuttuk seneleri,
Tek tütün illetinden hiç duramadý geri.
Dalga geçti dünyayla, hiç korkmadý ölümden,
Fakat hali yamandý, en sonki gördüðümden.
Dertleþtik uzun uzun bir Aralýk akþamý,
Sararan solgun yüzü üç kat etti tasamý…
Bir haber geldi en son, çekmiþ gitmiþ dünyadan,
Yüreðimi daðladý gazetedeki ilân.
Fakat Dostum, beðendim mezardan sarayýný
Bu yýl Çine’de geçir sýcak Temmuz ayýný.
Adýnla yaþayacak hem sevgi hem de hatýr,
Sen lâyýk olmasaydýn yazar mýydým bir satýr.
Selam söyle bizlerden fâni âleme bir bir,
Bizi fazla özletme, rüyalarýmýza gir.
Ünver PAZARLI