gün gelir
unuturmuþ insan
gidenlerin geri dönemeyeceði
alabora olmuþ gemileri
þimdi;
bir sahil kenarýnda olmak vardý
denizin elleri kopmuþken kayalýklardan;
sigara dumaný altýnda
baðrýmda oturan
vaveylayla uyandýrmak,
elimde kalem
seni yazmak vardý asiliðine



aþk;
kirletilmiþ gölgelerin
müþkül yalnýzlýðýna düþtüðünde
yaþam ýrmaðýndan sýrtýndaki yükle yol alýr
olgu..
gözlerinde zamaný kovalayan bir kasýrgaydým
saçlarým;
takýlýnca dikenli tellerine
saplandý gögsüme ayrýlýk ok'u
ýsýrdý kalbimi et obur zaman


þimdi;
gecenin gözkapaklarý kapalý düþerken
yanan ýþýðýmýn beyaz busesine..
tutulmadan uzak
yarým ay kaldýrýr
gözkapaklarýný..
ne tarafa dönsem
yalnýzlýðýmla göz göze gelir
bir koþu kendimi saklarým
kalbinde;
aðzýn bir dikiþ makinasý gibi
dikiþ dersleri verirken ruhuma
kibar hitaplarýnýn altýnda
erir zaman


ne zaman içimdeki ben'le
baþým derde girse
usulca
susarak
geçerim
gözlerinin yuvasýndan
bilirim;
kaybetmek kayýp deðildir
istese de unutamaz insan,
karaya çalýnmýþ güzellikleri



içimde bastýðý yeri titreten
bir ben daha var
sakýn unutma!
seni sevgiyle anar..



Sevda Gencer..