yaz dedi kalemim...
her þiir deli divane gezer sahibinin yüreðinde


yaz dedi kalemim
gözleri kara olsun þiirinin
bir gözüne sis çöksün
kurþun yaðmurlar uzatsýn saçlarýný
diðer gözünde zifiri karanlýk
geceyi ve gündüzü bölsün
yaralarýnda buz
kemiklerinde kar
aðzýndaki mühürle herþeye isim taksýn
tüm dünyaya aykýrý rüzgarlara yön verip
saplansýn özgürlük bayraðý
kalbi kýrýk zihin fukaralýðýna


insan en çok kendisinden korkmalý
o korku hiçbir korkuya benzemez...


ey ýþýðýmý tutmak için sesini toplayýp temizleyen çekirge
gök gürültüsü patlamasýyla içinde heyelan kopan
þaha kalkmýþ at
bu kaçýncý ölüþüm
kaçýncý diriliþim
umut deðil midir taþlanmýþ ruhumdaki çakýl taþlarýný ayýklayan
aklýmýn karýncalarý oy birliðiyle kýrmak isterken kaburga kemiðimi
gecenin gýrtlaðýnda kötü huylu tümör
tanrýnýn gölgesinden kaçan
dar ve geniþ zamanlara kanayan yarayým
sakýz çiðnemekten hoþlanmadým
acýyý çiðnemekten hoþlandýðým kadar


aþk sinek výzýltýlý çakma bir devrimdir
sað kalan devam edip gider


bir serçe ürkekliðiyle
ruh odalarýmda çocukluðuma karýþan hüznümle
nicedir kaçýyorum zenci kedilerin gözlerinden
birbiri ardýndan uzun eþek oyunuyla geçen günler
saçma sapan ihtimallerin yüreðine yüzükoyun düþüp
agzý açýk kalmýþ hikayemin dudaklarýný kanatýyor
ey kirletilmiþ bakýþlarýmla yüzündeki en uzun çizgiden
çarpýk bacaklarýmla geçtiðim
kuþtan kuþa hicret eden aþk
kopuyor kalbimin parmaklarý
iki yemin arasý bir söz ver bana
þekersiz býrakmayacaksýn dudaklarýný


yaz dedi kalemim
sütü bozuk kaderin ak kaþýðýyla besleme beni
ne imgeden yana ol
ne de tarihin toprak kokan sayfalarýndan
takvime bakmadan
adaletin keskin diliyle tut duvarlara vur beni
dil bilmeyen suskunluðunla gel yüreðime
býrak tarifini arasýn yüzme bilmeyen sevdalar


yaz dedi kalemim
her þiir bir ateþböceðidir
yanýp yanýp söner


Sevdambeyaz
Sevda Gencer
05.10.2013