Göç eder yakýnlar, diyarlara doðru masallardaki:
Karanlýk bir gece, atlýlarýn kovaladýðý
Bir yüzük taþýrken parmaðýnda Seher;
Estirir dedi deli rüzgârlarý bir emirle,
yeniden doðurur çocuðunu.
Loðusalýk karnýndan çýkarýr bin yýllýk yüzüðünü
Ve öylece kutsal kitabýnýn ortasýna yerleþtirir.
Yok hayýr, olamaz!
Okuduðun kitapta yazmaz ki sevdan;
Ýzlediðin hangi filmde seher yeliyle doðan güneþe sýðýnan insan var?

Ey gökyüzünü iþaret parmaðýyla dizine çaðýrmýþ daðlarýn kraliçesi!
Masallarýn gizi!
Gözlerin görmez her yaný kara kara bulutlarla donattýðýný uyandýðýnda güneþin.
Uçar desen de inanmam deniz seher yeliyle;
Dünya bir o yana bir de bu yana döner desen de
Ala rüzgârým.
Ey dosta düþmana nispet, karabasanlarýný bildiðim güneþ;
Bir düþüncesiz gecede yok olup gider mi yoksulluðu yüzünün?
Yüzlerce yýl yaþatmýþtýn hani içindeki kansýzlýðý;
Hani fýrtýnalardan söz ederdi öykünde yar tanrýlarý?
Ah, onlarý bile dize getirdi ellerin.
Þimdi sen, götür de bu dünyayý fýrlatýp at bir çöp kutusuna;
Eski yýllarý yeniden yaþa,
Getirsinler eski deðerlerini gümüþ tepsiler içinde!
Ey aklýmý çelen soðuk;
Git de gelsin güneþle Seher.
Baþlasýn dünya sýfýrdan dönmeye
Ki tanýyalým gerçeðimizi bir nefeste.

Es ala rüzgârým...es!
Es ki görsün çatýrdayan deðerleri yeniden yaþlanan karanlýklar kenti;
Es ki iblise verdiði gözünü gönlünü geri alasýca yürek,
Tepesine binsin oraðýyla yaþanan günün!
Kafesindeki kuþlarý bile titret ki bugünü düþünmeylesin gayri insan!

Ah, yazýldýðýn sýranýn sana ne zaman geleceðini
bilemeyecek kadar küçüksün ey Seher;
büyü biraz!