Loþ bir oda, soðuk, tozlu... Bir saat duvarda, ömrün azaldýðýný fýsýldýyor yavaþ yavaþ, sessizliðin içinde, sessizliðe inat.

Buðulu camýn ardýnda bir sokak lambasýnýn sarý, titrek ýþýðý aydýnlatýyor daðýnýk düþen kar tanelerini. Esen rüzgara esir düþmüþ kar tanelerine bakýyorum uzun uzun. Ýçim ürperiyor, üþüyorum, korkuyorum. Her yer karanlýk, sokakta kimsecikler yok, sadece pencerenin önündeki sokak lambasý ve düþen karlar. Karanlýktaki bu lambanýn benim için ne kadar anlam ve aný yüklü olduðunu hatýrlýyorum, içim üþüyor... Pencerenin koluna uzanýyorum, yavaþça çeviriyorum. Bir soðuk tüm vücudumu yalýyor. Yakamý açýyorum, iliklerime kadar üþümek istiyorum bugün. Öylece, hareketsizce bekliyorum, esen rüzgarý ve tenime deðer deðmez eriyen kar tanelerini hissediyorum. Sonra tüm loþ ýþýklardaki yalnýzlýklarým geliyor aklýma, sessizliðin fýsýltýlarýný anýmsýyorum. Sokak lambalarýnýn umutlarýný, gülümsetiþlerini hatýrlýyorum. Hep gülümsetmiþtir, düþündürmüþtür beni sokak lambalarý. Çoðu kez insan hayatýna benzetirim bu sarý ýþýk halkasýný. Bir sürü hayat vardýr dünyada, her biri sadece kendi çevresinde olan biteni bilir, görür. Bir sürü hayat vardýr, diðer hayatlarý gören. Sokak lambasýnýn ýþýðýnda belirir bir sürü kar tanesi, týpký insanlar gibi. Bazýlarý esen rüzgarla bir aþaðý, bir yukarý, saða, sola sürüklenirken, bazýlarý aceleyle giriyor ve çýkýyor hayatýmdan. Bazýlarýný hiç tanýmýyorum bile... Benim küçücük dünyamda benim gözümle aydýnlanýyorlar ve gidiyorlar...

Baþka hayatlarý düþünüyorum, olmayý istediðim ve olmayý istemediðim... Olduðum ve olmadýðým... Piþmanlýklarým... Mutluluklarým... Kar tanelerini düþünüyorum, tenimde eriyen, içimi üþüten... Bugün ay yok gökyüzünde... Bugün kendi hayatýmýn ýþýðýnda, kendi dünyamýn karanlýðýndayým...

Pencereden ayrýlýyorum. Perdeyi açýyorum tamamen. Oda biraz aydýnlanýyor. Iþýk giriyor, soðuk giriyor odama. Bir sandalye çekiyorum pencerenin yanýna ve oturuyorum yavaþça. Rüzgarýn uðultusunu hissediyorum içimde. Elime kitaplýkta duran ve tozlanmýþ bir fotoðraf çerçevesini alýyorum. Gözyaþlarýmla siliyorum. Parmaklarýmý gezdiriyorum üzerinde. Okþuyorum, öpüyorum, içim üþüye üþüye. Neden býraktýn diyorum, mutlu musun benden uzaklarda merak ediyorum. Sokak lambasýna bakýyorum bir daha. Kar taneleri uçuþmuyor artýk. Kendi dünyasýnda aydýnlanýyor yalnýz baþýna... Susuyorum uzun uzun...

Susuyorum...

Sokak lambasý sönsün, duvar saati dursun artýk... Beni de al yanýna...