Bugün durmakta kararlýydým, lakin nerede duracaktým?
Beni buraya sürükleyen sendin
Bazen durmak ister insan, öylece durmak,
Tam da burada duracaðým.
Buradan geçtin, her gün, bildim.


Þu sýrtýný dayadýðýn aðaç, yapraklarý intihara meyilli,
Gevezeliði tutmuþ, tepemde ötüþen þu serçeler,
Ayaðýný bastýðýn bu nemli toprak deðil miydi?
Bahar kokan, senin içine içine çektiðin.
Burada olduðunu bildiðimden,
Bekledim saatlerce gelmeni...
Elimi tutup, nefesini nefesime vermeni...

Sen de benim geçtiðim yerlerden geçebilir misin?
Bilemedim…
Ayný gökkubbeye bakarýz
Lakin sen de görebilecek misin?
Benim gördüðümü;
Gözlerindeki ýþýk kuzey yýldýzý deðil miydi?
Gitme vaktini haber veren.
Tepede yükselen sisli bulutlar,
Yüreðime çöküyordu yavaþ yavaþ.

Üþüyorum, sesini ver bana,
Sen susunca, sessizliðim çoðalýyor kulaklarýmda,
Susma,
Anlat sade,
Ýþten, güçten bahset
Olmadý arýlarýn neden dans ettiðinden,
Konuþ, sesini sesime kat,
Sessizliðin beni boðmakta çünkü…

Bekledikçe geçmedi saatler ama günler devrildi...
Gene de sen benim geçtiðim yollardan geç,
Kaldýrým taþlarýný sayarken
Çocuk hafýzamda
Hýzlanýrým,
Acale et!

Durma, acele et!
Durdun...
Dingin bakýþlarýn uzaklaþýyor gözlerimden,
Hazan mevsimleri geçiyor sokaklarýmdan,
Upuzun bir kýþ baþlýyor
Kim bilir kaçýncý baharým bitmeden.

Oysa mimozalar karþýlayacaktý bizi,
Mayýs portakallarý çiçeðe kesecekti daha
Hayli üþümüþ bir rüzgar esince,
Sarýlacaktýk birbirimize...

Oysa tozlu yollara vuracaktýk daha
Ardýmýzda býrakarak þehrin vahametini.
Gidecektik.
Gidemedik.
Gidemeyeceðiz.