Bir anda dönmüþtü soðuða Ýstanbul. Dün yazdan kalmaydý oysa havasý. Güneþin rengi, bulutlarýn dansýyla. Þimdi, soðuðun ortasýnda dans ediyorduk gölgelerimizle. Yürümeliyim, boylu boyunca Kalamýþ'ta. Ýçime iþlemeliydi, yaðmurun taneleri. Belki de yüzüme vurmalýydý, yalnýzlýðým.

Montumu aldýðým gibi fýrladým evden. O anda anladým, çok kötü bir fikirdi. Khalkedon'a doðru yürüyebildim ancak, çokta yürümüþ sayýlmazdým ama, bir iki kadeh içip ýsýnmalýydým ya da efkarýma yenik düþmeliydim.

Kapýda her zaman ki gibi güler yüzlü bir çalýþan, "Hoþgeldiniz, efendim" deyip beni içeri aldý. "Sigara kullanýyor musun? " "Evet!" dedim. Beni tam kafamýn üstünde ufo olan bir yere oturttu.
Menüyü önüme koyan garsona "Bir bira" diyebildim. Etrafýmda, yaþlý insanlar anýlarýný anlatýyor önlerinde raký bardaklarý. Anlatacak yýllarý var, ötemde iki sevgili sorun her neyse baya da karýþýk gözüküyor. Kýz elini kaçýrýyor belli ki çok acýmýþ caný, Delikanlý da ýsrarlý kaybetmeye niyeti gözükmüyor.

Salonun diðer baþýnda bir kýz, tek baþýna. Elinde bir þarap kadehi. Kaybolmuþ karanlýðýn kargaþasýnda belli. Ne yaþlý delikanlýlarýn muhabbeti ne de iki sevgilinin sesini duyuyor. Biramý koyduðunda garson önüme teþekkür edip, uzaklaþtýrdým onu masamdan. Baþka bir arzunuz var mý demesine kalmadan.

Nazarlarýmý çevirdim yeniden o'na. Gözünden akan bir damla yaþý gördüm nedense sonra, fark ettim. Bir anda kalbime bir býçak saplandý. Hafifçe ve gizlice ayýrdý gözyaþýný yanaðýndan. Masada bir peçete aradý gözleriyle, o an yerimden kalkýp uzattým aradýðý peçeteyi.

Baþýný yavaþça kaldýrýp, gözleriyle gözlerime baktýðýnda "hissettin mi sende ?" demeyi istedim. Tanýyorum ben seni, ama...

Teþekkür etti. Geri döndü, düþüncelerine. Masama gidip, bardaðýmý ve montumu alýp geri geldim masasýna. Tam karþýsýna oturdum.
- Sigara alýr mýsýnýz dedim.
Kaþlarýný çatýp döndü, kýzmadý ama kýzmýþ gibi davrandý. Umursamadým, ya da alýnmadým. Ve devam ettim konuþmaya.
- Bu gece, bu masada konuþulan her þey burada kalýr. Yarýn ben seni, sen beni hatýrlarmazsýn. Büyük olasýkla sustuðumda zaten yiyeceðim tokattan sonra hatýrlamak bile istemeyeceðim ve sen arkaný dönüp giderken söyleyeceðin tek þey " gerizekalý" olacak. Ama ne þurada ki yaþlý delikanlýlarýn muhabbetine katlanabiliyorum, ne de onlarýn ötesinde iki sevgilinin anlamsýz kavgasýna. O yüzden, tokata raðmen, Ben Arda.

Çok uzun bir cümle kurup aklýný karýþtýrdýðým belliydi, ama tokat yemeceðimi fark etmiþtim.

-Hep böyle düþüncesizce mi hareket ediyorsun ?
-Hayýr, aslýnda yerimden kalkýp tanýmadýðým birine yardým ettiðim olmuþtur ama utanmadan bir de kalkýp masasýna oturmamýþtým.
-Neden buradasýn ?
-Gidebilirim.
-Evet.. yani hayýr..
-Hep böyle kararsýzmýsýn?
-Hayýr, ama þu an bilemiyorum.
-Rahatsýz olduysan hala masam boþ.
-Seni tanýyormuyum ?
-Hayýr.
-Sen beni tanýyormusun ?
-Hayýr.
-Þaka falan da deðil o vakit ?
-Hayýr tabi ki. Bu ülkede fazla kamera þakasý yapýlýyor.
-Peki.Seda ben de memnun oldum.
-Ben de.

Konuþmaya niyetli ama bu kadar suskun olmasýna þaþýrmýþtým. Çekindiði kesindi, ama konuþmaya ihtiyacý olduðunu anlamak için cidden aptal olmak lazýmdý.
Battý balýk yan gider, Arda dedim kendime.

-Sen iyi misin ? Dert tasa ya da acý nedir bu hale sokan seni ?
Þaþýrmýþ bir surat ifadesiyle baktý bana.
-Hayat iþte.
-hmm. Yaþlý delikanlýlar gibi hayat diyorsun. Oysa ki ben iki sevgilinin ki gibi sanmýþtým.. Yanýlmýþým.
-Gidicekmisin ?
Ve sorun anlaþýlmýþtý. Gidenlereydi hüznü.
-Hayýr.
-Ýyi.


Tanýþalým mý dedim. Kafasýný salladý sadece. O sýrada garson geldi, birer tane daha dedim.

- Beni aldatýyor sanýyorum, yani galiba. Yani tam bilmiyorum ama öyle sanýyorum.
- Kim ?
- Niþanlým.
- Niþanlýn.. hmm neden böyle hissediyorsun ?
- Yani, biz hiç.. ya iþte..
- Anladým.
- Aldatýlmak sayýlýyor mu ?
- Sayýlýyor, seni bekleyebilir. Ya da bu sorunu sana anlatabilir. Sonuçta sevgili deðilsiniz, hayat arkadaþý olmaya adaysýnýz.
- Evet iþte bende bunu diyorum.
- Bunu ona söyledin o vakit.
- Evet, saçmalýyorsun Seda dedi.
- Hm..
- Kesin bir þey var. "Saçmalýyorsun Seda" yerine hayýr tabi ki de diyebilirdi. Ama demedi.
- Ne mezunusun sen ? Psikoloji mi ?
- Hayýr, da ne alakasý var ? Anlamadým.
- Hayýr tabi ki deseydi bu sefer neden böyle söyledi diyecektin, ama hayýr demeyecektim diyorsan belki de doðru söylüyordur.
- Al iþte, hepiminiz aynýsýnýz. Birbirinizi koruyorsunuz.
- Hoop! Kimse korumuyorum sadece olanlarý farklý bir gözle çözmeye çalýþýyorum. Ne bu hemen yapýþtýrdýn damgayý.
- Özür dilerim.
- Dileme.
- Peki. Ama haklýyým, var bir þey.
- Yok demiyorum ki zaten, ama bence kurgulama yapmadan önce sorularla deðil ama davranýþlarýyla öðrenebilirsin.
- O zaten deðiþti, daha bir çok arýyor ya da bir güzellik yapma telaþý.
- O zaman neyi konuþuyoruz ? Sonuç belli.
- Ben bu adamla evleniyorum altý ay sonra!.

Söylenecek bir þeyin olmamasý da tam bu iþte.

- Sustun ?
- Hayatýna müdahale etmek istemedim.
- Onun çok geç deðil mi ?
- Pardon, anlamadým.
- Bu masaya oturmadan önce düþünecektin, artýk geçti.
- Günah keçisi aranýyor yazsaydýn daha iyidi sanýrým.
Bir kahkaha patlattý.
- Haklýsýn sanýrým.
- Yürüyelim mi ?
- Olur.

Hesabý öderken aramýzda yaþanan ufak bir karmaþayý atlattýktan sonra, Kalamýþ'ýn sessiz caddesine attýk kendimizi. Çünkü bu soðukta bizden daha delisi yoktu."Biz?!"

- Kimsin sen ?
- 1977 Ankara doðumluyum, Ama 1993den beri Ýstanbulda yaþýyorum. Ailemin iþi nedeniyle buraya taþýndýk. Marmara Üniversitesi, Uluslararasý ticaret bölümü mezunuyum. Özel bir þirkette ithalat uzmaný olarak çalýþýyorum, altý sene oldu. Ya sen ?
- 1980 Ýstanbul doðumluyum, Bahçeþehir üniversitesinde Radyo ve televizyon okudum. Bir yapým þirketinde çalýþýyorum bende. Hiç sormadým, bekar mýsýn ?
Güldüm.. Evet diyebildim.
-Neden güldün ? Komik mi ?
- Hayýr, bu yaþta bekar olmak komik artýk sanýrým.
- Sen onu bana sor, arkadaþlarým evlendi çocuklarý var. Ben hala niþanlýyým. O da zor yani.
- Zor derken ? Görücü usulü mü yoksa ?.Hala gülüyordum.
Elinin tersiyle göðsüme bir tokat attý. Sustum..
- Hayýr tabi ki. Arkadaþtýk sonra sevgili olduk, sonra geri arkadaþ olduk. sonra ailelerimiz karar verin deyince, niþanlandýk nasýl ?
- Mükemmel.

Ne kadar yol yürüdüðümüzü Fenerbahçe buruna geldiðimizde anladým. Garipti ki, yanýmda hiç tanýmadýðým biriyle hiç üþümeden ve sýkýlmadan geldiðim onca yol. Konuþuyordu hala. Sanki yýllardýr hiç kimse "Hey nasýlsýn" dememiþ gibi. Niþanlýsýyla baþladýk, ailesi yaþadýklarý, okul hayatý iþ hayatý derken sonunda varlýðýmý fark etti. Sanýrým.

- Ya sen ? Kimsin nesin ne iþ yaparsýn ? Hep böyle susuyormusun ?
- Hangisinden baþlasam bilemedim þimdi..
- Kolayý seç, hepiniz böyle yapýyorsunuz.
- Hepimiz ? ! Yine damgalandým sanýrým.
- Kararsýz mýsýn sen biraz ?
- Bunun birazý mý olur.
- Oluyor demek ki. Anlatýcak mýsýn, yoksa oyalýyormusun?
- Veee bir soru daha..
- Dalga geçme!
- Tamam tamam kýzma. Böyle sorunca þimdi, bir garip oldu. Aslen Ankara doðumluyum, anne ve babam inþaat mühendisi. Burada bir þirketle anlaþtýlar ben onbir yaþýndayken taþýndýk. Hiç bilmediðim bir þehir tanýmadýðým insanlar. O yaþta böyle temiz bir sayfaya ihtiyacým varmýydý bilmiyorum. Ama tartýþamadým. Her neyse, yeni hayat yeni insanlar, ve tabi ki kargaþaya bende dahil oldum. Aslýnda daha otoriter bir iþ hayatý istiyordum, insanlar beni dinlesin bana ihtiyaçlarý olsun ne bileyim belki bir banka çalýþaný ya da bir iþ sahibi olmak gibi. Ama olmadý, Ýstanbulda deðiþen ben miydim yoksa zorunda mý kaldým her neyse de çocukluðumdaki insan deðilim. Kararsýzým evet haklýsýn, bu an hissettiðimle az sonra hissedeceðim ayný olmayabilir. Her neyse, Uluslararasý ticareti kazandýðýmda bir þey olacaðým sandým ne yalan söyleyeyim, çok fiyakalýydý ismi. Deðilmiþ. Eline bir rulo kaðýt verdiklerinde anladým. Ýþ hayatý da istediðim gibi gitmedi, birilerine yandaþ ya da yardakçý olmak zorunda kaldým. Yoksa sanýrým hala iþ arayan 36 yaþýnda bir boþ gezen olurdum. Zorla çalýþýyorum desem yeri sanýrým. Bazen diyorum, koy verip. Býrakayým her þeyi ama..
- Mesela ne ?
- Mesela bir restaurant açmak isterdim. Ýnsanlar, gelen gidenler, bir koþturmaca. Bir hareket anlýyorsun dimi.
- Evet.
- Ýþte bunu istiyorum. Belki yaþ 35'i devirdi ondandýr. Kim bilir.
- Ee sonra ?
- Yani ?
- Evlenmedin mi hiç ?
Güldüm, istemedende olsa.
- Sanýrým sizler beni pek beðenmiyorsunuz.
- Bazen bizlerde kör olabiliyoruz demek ki.
- Belki de.
- Sorumu cevaplamadýn ?
- Niþanlýydým bende bir ara. Ama olmadý iþte. Kýsmet.
- Neler oldu?
- Çok karýþýk, ama aþk gerçekten insanýn gözünü kör ediyormuþ. Bunu test edip onaylamam gerekti sadece.
- Anladým. Dediðin gibi kýsmet.
- Ortak bir arkadaþýmýzýn doðum gününde tanýþtýk, çok güzel bir kýz deðildi ama dikkat çekmesini biliyordu diyebilirim. Mantýk olarak aynýydýk aslýnda, ufak tefek ayrýldýðýmýz noktalar vardý ama onun dýþýnda aynýydýk. Ama hayatlarýmýz çok farklýydý, ben aile içinde yaþamaya onlarla büyümeye onlarla birlikte olmaya alýþmýþým. Ötesi tuhaf geliyor, ana kuzusu deðilim ama ne bileyim. Böyle görmüþüz iþte. Akþam yemeklerini beraber yemek gibi. Belki anlamlý belki de alýþkanlýk neyse iþte. O daha baðýmsýzdý. Aslýnda kendi isteðiyle yaþadýðý bir hayat deðildi, anne ve babasý ufak yaþtayken ayrýlmýþlar. Babasý armatördü, annesinde bir yemek þirketi vardý. Babasýnýn nerede olduðunu hiç bilmiyordu bende onca sene hiç öðrenemedim. Arada bir arar iyimisin der kapatýrdý telefonu. Bir de hiç aksatmadýðý banka ödemeleri vardý. Evin kirasý, harçlýðý vs bunlarý atlamýyordu. Annesi ise, iþten eve evden iþe. Sonralarýndan hayatýna biri girince bir sabah ben iþe gidiyorum diyip çýkmýþ evden gidiþ o gidiþ. Þimdi böyle anlatýnca çok korkunç geliyor. Bir de yaþayýnca sanýrým hak vermek lazým. Bende öyle yapmýþtým. Ama gösterdiðim ilgi ve þefkatýn sonunu aldatýlmak olarak alýnca açýkcasý biraz bozuldum. Ama onun tarafýndan bakýnca, þefkat ve ilgi ne olduðunu pek bilmediði iki kavram. Neden diye soramadým açýkcasý. Sadece mutlu ol diyip çýkabildim hayatýndan. Þimdi nerede ne yapýyor, bilmiyorum. Ama umarým mutludur.
- Annesine inanamadým ya. Yuh ya öyle de gidilmez ama. Resmen terk etmiþ. Babasýnýn yaptýklarýna kýzarken aklýmdan annesi. Söyleyecek kelime bulamadým.
- Bir masal gibi geliyor, ya da uydurma bir hikaye gibi. Ama karþýndaki insan bunu yaþamýþ ve anlatýrken evdeki o anlarý bile hissedebiliyorsun. Bilmiyorum, onun yerinde olsam bende sanýrým onun kadar baðýmsýz olurdum hayata karþý.
- Saat kaç ?
- Aaa!. Sanýrým devam edersek kahvaltý için ideal bir yer. Pardon, gece 2:45
- Vayy o kadar olmuþ mu. Hiç anlamadým. Biz ne zamandýr yürüyoruz ? ve neredeyiz ?
- Fenerbahçedeyiz, ama sanýrým kalamýþtan kalkarken saat 1 civariydý. Seni býrakmamý ister misin ? ya da en azýndan sana bir taksi çevireyim ?
- Ýyi olur, ya da..
- Ya da ?
- Boþver ya. Yarýn nasýlsa tatil. Býrakalým bugün de böyle olsun.
- O zaman gel de açýk bir yer bulup bir iki bardak çay içelim. Yoksa donacaðýz.