Kýþ ortasý, mart soðuðu titriyorum.
Dondu yaþam, dondu yürek zamansýz.
Her þeyi parça parça býrakýp gittin BABAM,
Sen hep varsýn aslýnda.
Evin her yeri sen…
Yollardan geçen arabalar sen.
Kulaðýna taktýðýn karanfiller dalýnda soldu.
Boyadýðýn ayakkabýlar kaldý,
Kaldý da yerinde aðladý.
Gittiðin gün, gece oldu.
Yeryüzü hala karanlýk.
Dön artýk BABAM.
Gittiðin meçhulden, bize bak.
Biz büyüdük BABAM.
Biz ekmek peþinde koþtuk.
Senin anlayacaðýn, adam olduk.
Anne olduk; teyze, hala olduk.
Baba olduk BABAM.
Ama sen dede olamadýn.
Geriye, sadece özlem kaldý.
Kucaklaþmanýn resmi kaldý.
Limon kolonyasý sever, sürerdin.
Ben seni mis gibi öperdim.
Aynaya bakar da sürerdin.
Aynan kaldý BABAM.
Siyah boncuklu tesbihin,
Hala elimizde. tesbihin kaldý BABAM.
Seni görebilsek,
Seni bir kere öpebilsek,
Çayýný eline verebilsek,
Torunlarýný sevdirsek,
Çok güzel olurdu BABAM…

Nursev Eser Yýldýrým