Yýllar önce adýný anýmsayamadýðým bir Fransýz profesör, “bundan böyle insanlar hormonsuz ve saðlýklý et yiyebilmek için evlerinin bodrumunda tavþan yetiþtirmek zorunda kalacaklardýr” Profesörün savýný apartmanýmýzýn terasýnda piliç yetiþtirerek kanýtladým. 25 civciv alarak iþe baþladým. Altý tanesini kargalar yediler. Kalanlarý iyi bir koruma altýna alarak bu ummadýðým düþmanlardan kurtardým.
Ýlk kez baþladýðým bu iþte acemiliðimin kurbaný oldum. Hepsini ayný gün aldýðýmdan ayný zamanda büyüyüp kesime geldiler. Bu yüzden piliç etinden, olabildiðince lezzetli olmasýna raðmen býktýk. Bu üretime her hafta üçer beþer civciv alarak devam etmek gerektiðini bu býkkýnlýk sayesinde öðrenmiþ oldum. Neyse ki o günler gelenimiz gidenimiz çoktu. Tüketmekte fazla zorlanmadýk.
Çocuklarým yavru tavþan istemiþlerdi. Çok küçük Þinþina cinsi diþi yavru aldým. Kýsa zamanda evde barýnamayacak kadar büyüdü. Götürüp apartmanýmýzýn bodrumuna yerleþtirdik. Orasý ayný zamanda benim atölyemdi. Onu yere serdiðim gazetelerin üzerine pislemeye alýþtýrdým. Üç aylýk olduðunda ayaðýma sarýlýp eþ aradýðýný anlatmaya baþladý. Tabi ki davranýþýyla. Bir arkadaþým yeðeninin bir erkek tavþaný olduðunu, diþileri kesip yediði halde çok iyi bir cins olduðu için kesmeye kýyamadýðýný söyledi. Orada da bir yanlýþ yaptýk. Diþiyi erkeðin yanýna götüreceðimize, erkeði diþinin yanýna getirdik. Çok korkmuþ olan erkek gizlenecek yer arýyordu. Benim diþi tavþan olabildiðince kösnük, habire erkeðin etrafýnda dolanýyordu. Erkeðin üzerine çýkacak kadar iþi azýtýnca erkek korkuyu býrakýp gerekeni yaptý. Yarým saat sonra erkek kovalamaya, diþi ise kaçacak yer aramaya baþladý. Hemen erkeði yakalayýp ait olduðu yere götürdüm. Doðrusu merak ediyordum. Yedi kiloluk melez erkek ile üç kiloluk þinþinadan nasýl yavru alacaktým. Yirmi sekiz gün sonra dört yavru doðurdu. Ýlk bakýþta akla bunlar yaþar mý gibi bir düþünce geliyor. Öylesine küçükler. ,
Ýki ay sonra beþ tavþaný bodrum katta beslemeye devam etmek çok zor gelmeye baþladý. Her gün koca bodrumu boydan boya temizle, kireç tozu at ve sonra tekrar süpür. Olacak iþ deðildi. Gereken hazýrlýklarý yaptýktan sonra arazimizin içindeki büyük baþ hayvan damýna taþýdým onlarý. Daha sonra Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesinden dokuz diþi bir erkek Yenizelanda tavþaný aldým. Onlarý da diðerlerinin yanýna koydum.
Ýyi besledim onlarý. Hepsi yaðlandýlar ve üremez oldular. Az sayýda üreyenleri de gelincik boðdu. Tavþanlarýn ulaþamadýðý yere koyduðum fare zehrini yemiþ farenin kanýný emen gelinciðin ölüsünü gördüðümdeki sevincim uzun sürmedi. Bu kez üç kilidi kýrma becerisi gösteren hýrsýzlara kurban oldum. Sonuç; tavþan üretiminde baþarýsýzlýk.
Þimdilerde bahçeli bir eve taþýnmayý ve orada hormonsuz sebze,tavuk ve tavþan yetiþtirmeyi düþünüyorum. Zira hormonlu tüm gýdalarda damak zevki bulamýyorum. Apartmanýmýzýn terasýnda yetiþtirdiðim piliçlerin lezzetini diðer etlerin hiç birinde bulamadým. Belki de yaþadýðým kilo sorunumun nedeni de bu yediðimiz hormonlu gýdalar. Doðal olarak emeklilerin iþten kopma sendromuna, bu tür uðraþlarla bir çözüm olasýlýðý da var. Saðlýklý et ve sebze yemenin yanýnda, zaman öldürmek için bilgisayarýn karþýsýnda saatlerce oturmaktan da kurtulmuþ olurum.
                                   Özcan NEVRES
12 Mart 2001 Pazartesi