Niye aþýk oldum ki sana... Ne güzel hayatýmý yaþýyordum... Bencilce... Hesap vermeden... Özgürce... Hayatý kimi zaman da kendimi umursamýyordum... Alkollüyken yollara düþüyor, taksicilerle ülke kurtarýyor, istediðime istediðim lafý söylüyordum... Kafam rahattý bir kere. Sorumsuz olmak gerçekten baþka bir þey.

Günler böyle yarým yamalak ama tatlý tatlý geçerken, aklýma nedensizce sen geliyordun... Arka arkaya... Ansýzýn ve vefasýzca... Bense daha fazla bakýþlarýna ve gülüþüne dayanamýyordum ... Ýlk kez ama ilk kez birini bu kadar kendime istedim... Normalde biliyorsun beni umursamam böyle þeyleri... Dünya yansýn bana ne ama sen bir baþkaydýn... Ki hala da öylesin... Seni görünce sersemlemem, sana karþý gardýmý düþürmem, sana muhtaç olmam... Çok farklý, bir baþka, bir doðal, bir garip, bir hayal, bir gerçek... Aslýnda tarif edebileceðim her þey.

Belki inanmayacaksýn bazý geceler yanýmda sen var zannedip aniden uyanýyorum... Senin olmadýðýný fark edince de hemen uyuyorum... Kandýrýyorum kendimi... Sanki birazdan gelecekmiþsin, sanki hiç gitmemiþim ve sanki hiç kopmamýþýz gibi...

Biliyorum zor, biliyorum mesafeler anýlarý teker teker yok ediyor ama þunu da biliyorum... Ben unutmuyorum... Sen unutmuyorsun... Bil ki bu alev hiç sönmüyor... Bil ki hala sen diye atýyor, yalnýz seni seviyor... Birazcýk sabýr, biraz þans sonrasý sadece yine sen ve ben. Ýnan ve güven.