ZAMAN BÝR BEKLEYÝÞTÝR…
Öyle ki her insanýn hayatýný en baþköþesinde yerini almýþtýr. Ýnsanýn hayatýný düzenleyen en belirgin çizgidir.
Ýnsaný, insan yapabilecek bir kuvvettir. Ýnsaný yeniden yaþatabilecek besin ve en derin yaralarý iyileþtirebilecek tek ilaçtýr.
Ve bir bekleyiþin insan ömrüne getirdiði o sabýr aþýlamasýný yapan, ateþli bir silah olmaktan kendini alamayan bir varlýk konumuna gelmiþtir artýk o.
Daha doðrusu insanlar onu öyle þekillendirmiþlerdir. Yaþamýn kýyýsýnda durdukça artýk kendini insanlarýn eline býrakmýþ ve bir tek kendisinden güç aldýklarýný gördükçe o da insanlarýn birer bekçisi haline gelmiþtir.
O evrede insanlara birçok faydasý dokunmuþtur. Ýnsanýn hayatýna birden fazla renkleri boyatmýþtýr.
Belki siyahlara boyamýþtýr o hayatý, karanlýklarýn içine sürüklemiþtir. Belki de mavi ile beyazýn birbirine karýþtýðý o saf rengi bulmuþ, huzurun içine daldýrmýþtýr. Ya da daha da sýcak olan güneþin rengini insanlarýn pencerelerine yansýtmýþtýr.
Ve dünyanýn döndüðünü ve her gün deðiþen o hayatýn insaný hangi kýyýlarýn diplerine sürükleyeceðini öðretmiþtir.
Aslýnda yaþanýlan hayatýn ne kadar kýsa bir ömürden oluþtuðunu ve ne kadar küçük olduðunu ve her yapýlan davranýþlarýn insanlara nasýl geri dönüþümlü bir bedel ödettiðinde göstermiþtir.
Zaman aslýnda bir tanýmdan geçiyor ki oda insanlara sunulan bir nimet.
Ýnsan o zaman dilimini önemini kavramasý ise farklý açýlardan geçiyor.
Çünkü bazý insanlar var ki hayatý sadece varlýklarýyla çoðaltýyorlar. Ama bazýlarý yaþamayý önemsemiyorlar o zaman dilimini sahipleniyorlar. Onunla bir oluyorlar, aynaya bakýldýðýnda ayný yüzle karþýlaþýyorlar ve her gün ayný kalp, delicesine o zamanýn içinde atýyordu.
Zaman insanýn hayatýna birçok þey katar, hem de birçok þey…
Ýnsan bunun farkýna ya tam vaktinde kavrar ya da elinden kaydýrýr o önemi.
Ama ne türlü olursa olsun o zaten insanýn hayatýnda hep var olandýr. Ýnsan onu kabul edemez diye bir þey yok, insanýn doðuþtan ruhuna kazýnmýþtýr. Ayný sevgi gibi mutluluk, hüzün, ölüm gibi…
Öyle ki bir çocuðun, zamanla bedenin geliþmesi, zamanla sevmeyi öðrenmesi, zamanla hüznü acýyý ve hatalarýndan çýkaracaðý derslerini öðrenmesi, iþte bunlar en basit örneði.
Yeter ki o zaman diliminin önemini anlayalým ve bizim hayatýmýza katacaðý her þeyi hayatýn ilk safhalarýna yerleþtirelim. Onunla büyüyelim, onunla geliþelim. O zamaný öldürmeden ya da ona küsmeden, onu parçalamadan…
Zamanýn en önemli kavramý BEKLEMEKTÝR. Hayat bize onu öðretir. Onu öðrenen insan, hayat yolu içinde birçok þeyden nasiplerini almaya baþlar.
Beklemek bazý insanlar için çok zor bir kavramdýr. Çünkü o en sabýr gerektiren bir yolculuk olacaktýr. Ýnsan o yola çýkmadan önce bunu öðrenerek adýmlarýný atmasý gerekir. Yoksa zamanýn içinde öðreneceklerdir. Belki çok yorulacaklardýr, bir daha geri gelmeyeceklerdir, kim bilir o yüzden baþ edemeyeceklerini düþünürler. Ýlk baþta böyle akýllarýna belledikleri için o yola girmek bile istemezler. Daha baþka yolarýn içine girmek isterler, kendilerine iyi geleceklerini düþündükleri için.
Ýþte bu vazgeçmenin ilk örneði, insanýn pes etme noktasý…
Aslýnda yeni olan þeyi insan kendi elleriyle bitirme senaryosu, en doðrusundan.
Bir bilinse ya o yol insana neler kazandýracak, o takýlacaðý engellerden tek baþýna kalkarak hayatlarýna ne kadar büyük cesaretler imza atacaklarýný bir bilseler.
Belki kaybolacaklardýr karanlýðýn içinde, ümitsizliðin perdelerini aralayacaklardýr. Sona ulaþmak ise çok uzaklarda bir gölgeyi andýracaktýr onlarýn gözlerinde. Ama eðer o sona ulaþýrsa, eðer sona gitmesini göze alacak kadar atýlýrlarsa o yola iþte o zaman, bulunduðu zamandan kaçmak için deðil de savaþmak için kullanacaktýr tüm gücünü. O sonun ona gerçekleri gösteren bir ayna olduðunu ve zamanla daha parlak ve daha da canlý olduðunu görecektir. Zamana karþý harcayacaðý bütün gücünü daha da kuvvetlendirecek ve her þeyini sunacaktýr hayata, hem de her þeyini… Hayatta ona bir ödül madalyasýný sunmaktan eksik býrakmayacaktýr. Bu madalya, bu zamana kadar almadýðý en deðerli hediye konumuna geçecektir. Yeter ki o zaman yolculuðuna baþlamasýný bilin.
Ve o yolda doðru kararlar vermesini öðreneceðinizi, karýþýnýza çýkacak her iyiliðin sizi ne kadar yücelteceðini.
Ve ayný þekilde kötülüðün size ne kadar zarar getireceðini öðreneceðinizi bir bilseniz...
Hayatýnýza yansýyacak ýþýðýn her hatalar sonuncunda o zamanýn içinde çözümler bularak, nasýl bir anda açýlacaðýný bir bilseniz o zaman, o yolla ilk kendinizi hazýrlardýnýz, ilk kendinizi alýþtýrýrdýnýz.
Evet, zaman bir yolculuktur ve her insan bunlarla karþýlaþacaktýr.
Eðer bilmeden çýkýyorsa, istemeyerek atýldýysa, olmayacaðýný bildiði halde ayaklarý onu sürüklediyse o zaman, o yolda kendine gelecek mucizelerde zamanla inanacaktýr her insan…
Bir kere insan kendini bulur, en önemlisi de bu zaten. Farkýnda olmadýðý yetenekleriyle karþýlaþýr, ertelediði her sevgiyi, mutluluðu, yaþatmak isteði, eskileri attýðý her hayaline bir yol bulmak ister. Kendini yaþatmak ister, neler yapabileceðin bir de bu aynadan bakar. Zamanla iyiliði öðrenir, merhameti tatar, fedakârlýk etme kavramýný yeniden bir ýþýkla hayatýna yansýtýr.
Farkýn olmadýðý her þeyin bir gün o zamanýn içinde ansýzýn karþýlaþýr ve bir daha hiç býrakmayacak kadar kuvvetle sarýlýr .Zamanla daha iyisini yeþertme duygusunu kazýtýr ruhuna. Daha iyisini inþa etmeyi ,yeniden o hayallerine yol verme þansýný kendine kazandýrýr. Ya da hayal kurmayý öðrenir, korktuðu her þey için yeniden hayal etmeyi. Hiç baþlanmamýþ yolun en baþýndan baþlamayý, hayat yoluna þekil vermeyi öðrenir insan.
Ýþte zaman onlara öðreten en iyi ders olur, kendini yenileþtirmek, kendini bulama vitamindir bu.
Ama eðer bilerek çýkarsak bu yola yani hayattan birden fazla yenilgi almýþsa insan. Ve belki de “Hayat bana eskisi gibi parlayan bir ýþýkla karþýlamayacaktýr” düþüncesini aklýna kazýtýr ve karanlýkta duran çaresizliðin en dip noktalarýna vurmaya baþlar o sert adýmlarýyla.
O zaman iþte ,doðru kararlarý vermesini isteyecek zaman insandan, yeniden düþünmesini isteyecektir. Hatalarýný düzeltme þansýný kazandýracaktýr. Yeniden doðru yollara adým atmasýný öðretecektir. Ama yeter ki adýmýnýzý atýn o yola, yeter ki…Bu seferde baþladýðýnýz o yolun, size çýkarýlan her engele karþý ayaða kalkmasýný bilecek derce de atýlýn. Yeniden, yeniden yaþamasýný bilerek…
Ne kadar hata yapmýþ olsanýz da bu yolda yine de baþlamasýný bilin. Baþlamak da zamanýn içinde en önemli kavramdýr. Baþlamak bir þeye sýkýca sarýlmak, hiç býrakmadan onu sonsuzluðun kýyýlarýna götürmesini bilmektir. Yani hayatýnýz boyunca ona sahiplenmek demektir baþlamak. Baþlayýp yaþamaya bakýn, baþlamadan ama gerçekçe baþlamadan asla hayatta yaþayamazsýnýz.
Bizi bu hatalara mecbur kýlan birçok sebep var ki..
Mesela dostluðun acýsýný yaþamýþtýr insan. En sert haliyle vurmuþtur insanýn yüzüne, bir çarpýntý gibi esmiþtir o hayata. Ama zaman iþin içindeyse, aldýðý o yenilgiler, o yaralar da zamanla iyileþecektir anca. Zamanla atardý bütün acýlarýný insan bir kenara. Zararýn ortasýndan döner, doðru olaný yapmak için ve daha iyi karalar alarak o yolu tamamlardý. Sizde bunlara mahkûm kaldýysanýz bu yoldan çýkmak için böyle davranmasýný tercih edeceksinizdir. Doðru kararlar vererek, hem kendi hayatýnýza birçok þey katacak hem de size üzen bu acýnýn aynasýna birçok þey öðreteceksinizdir. Ve bir gün bakacaksýnýz ki daha önce bu kadar güzellikte parýldayan bir ýþýðý görmeyeceðiniz anlayacaksýnýz. Daha sýcak ve daha güvenilir. Bunu siz zamanla yapacaksýnýz. Doðru yolu seçerek doðrusunu bularak… Ayný þekilde aþk o da insanýn hayatýnda bir yenilgi almasýný saðlayan en yanýcý ateþlerdendir. Ve insanýn hayatýnda yanlýþ davranmasýna neden olandýr. Ýnsanýn bulunduðu çizgiden kaymasýna neden olabilir bazen o aþklar.
Ama kendisine yapýlan zararý fark eden insan, ne kadar sancýlý olsa da ve ne kadar kalbiden atamayacak kadar baðlanmýþta olsa yine de zamanýn sunacaðý o evrede kendisi için bir yol biçmesini öðrenecektir. Düþtüðü yerden kalmasýný bilecektir. Belki de eskisinden daha kuvvetle parýldayan bir aþký hayatýna sunacaktýr zaman. Ama insaný yakmayan insaný mahvetmeyen, insaný uçurumlara sürüklemeyen, insaný ikilem arasýnda býrakmayan bir kuvvetle parýldayan ýþýðý karanlýðýn içinden yansýtacaktýr. Bir gün uzun yola çýkacak bir güvende olacaktýr bu ýþýk hem de en güvenilir olanýndan…
Ayný þekilde iþtir insanýn uðraþtýrandýr ve ona ulaþmak hiç kolay deðildir. O yolda birçok engelin olduðunu ve her defasýnda düþüp yeniden ayaða kalkmasýný öðreten bir zaman dilimidir. Ve sonunda onu bekleyen bir doðruluða kavuþturan bir mutluluk vardýr. Her ne yaþanýlmýþ olursa olsun, insan vermediði en deðerli anlarýný çaldýrmýþta olsa, bir tek gerçeðe zamanla ulaþacaktýr. O zaman, insana öðretilecek birçok þeyi karþýlar ki… Ümitsizliðin ardýnda ki güneþi gösterecektir, sabrý, beklemeyi, doðru kararlar vermeyi ,baþka þýklarý denemeyi... Ýnsanýn hayali olan þeyin, çabalarýnýn hakkýný verecek midir en çokta bunu öðrenir insan. Ýþte zaman, onlara gösterecektir en doðru olaný.
Hayatta birçok þeylerle karþýlaþýr insan kýrgýnlýklar, acýlar, haksýzlýklar, en çok deðer göremediði o anlar… Güvenmenin verdiði her acý insaný en çýkmaz sokaklara götürür. Bunlar insanýn hayatýna esinti gibi eser ve hýzlýca gider. Arkada birçok piþmanlýklar býrakýr belki, ama geçici izler konumunu alýrlar zamanla o tüm mahvedici yaþantýlar. Yeniden doðmuþ gibi yuvasýndan çýkar insan, biraz korkakça davranýr belki , kendini geriye itmek ister. Ama bunu ne kadar kýsa tutarsa iyidir. Çünkü asýl iþ o yuvadan çýktýktan sonra baþlar. Zaten her sabah parýldayan o ýþýðý gördükçe istemeden ýsýnmak isteyecektir her insan. Anlayacak ki o korkaklýk bile hayatýna birçok þey kazandýrmýþ. Geçirdiði o zamanýn içinde hayat kutusuna birçok þey katabilmiþ. O zaman yaþamayý baþlayacak insan, herkesin yaptýðý gibi.
Yaptýðý hatalarý düzeltme þansý verecektir zaman onlara. Eðer bu zamana inanýrsanýz, anlamayý da öðrenirsiniz dinlemeyi de öðrenirsiniz. Yüzleþirseniz geride býraktýðýnýz her þeyle ve hayatýnýza bir þekil verirsiniz. Geçmiþ zamaný parçalar en baþtan baþlamaya göze alýrsýnýz. Yeter ki yaptýðýnýz hatanýn ardýndan hem hayattan hem de kendinize bir özür dilemeyi eksik etmeyin. Hayata söyleyin özrünüzü çünkü o hayatýn içinde sizin için yýrtýnanlar bunu hak edecektir. Kendinizden özür dileyin çünkü kendinize böyle bir zamaný yaþattýðýnýz için. O zaman onlarda size en büyük özürlerini sunacaklardýr. Yeter ki bunu ilk siz fark edin. Acele kararlarýn, yanlýþ davranýþlarýn size nerelere götüreceðine farkýna varýn. Farkýna vardýðýnýz an o yol size daha neþeli gözükecektir inanýn.
Ýþte zaman onlara bir ilaç gibi gelir o taze yaralarý silmek için, ve bir vitamin olurlar. Her gün insaný canlandýrmak için, bir yaþam kaynaðý olurlar. Hayatlarýna daha doðru bir çizgi çizebilmeleri için yeter ki insan onun farkýna varabilsin.
Bazýlarý ise o yolla çýkarken, kendileri içi uðraþ verme isteðini bir kenara atýp, hayatý daha çok boþa harcamak dileðini aklýlarýný kazýyarak ol yolla koyulurlar.
Zamanlarýný öldürerek, boþa harcayarak, mahvederek…Ve bir anda ömürlerinin yarýsýna gelirler, ölümün o sinsi yüzüyle karþýlaþýrlar. Bir bakarlar ki hayata dair hiçbir þey sunmamýþlar, kendi adlarýna bir þeyleri bile yok.
Hem kendilerini yakarlar o ateþin içinde hem de onlara inanlarý, güvenenleri…
Her gün umutla beslenilen o insanlar bir gün suyun yüzüne çýkmayacak kadar kendilerine derinlere atýklarýnda en büyük acýyý verirler dünyaya. Çöpe atýlacak kadar deðersiz o hayatýn zamanýný yaþattýklarý için. Hayat onlara yine de ýþýk sunar. Kendini fark eden insan, o zaman dilimini daha iyi harcamak, hayata katký yapmak için yaþar yarýsýný. Ama fark edene, eðer etmese o ýþýðýný sonsuzca söndürür, bulunduðu o þansý kaybeder, kötü yolarýn bekçisi konumuna gelir, ve kendine zarar verecek her þeyi de dener o zaman insan. Hayatýna zarar katacak her þeyi yanýnda saklar bir silah gibi. Baþlamamýþken her þeyi kafasýnda öldürür. Zamaný ona sunduðu o þansý eliyle bir kenara iter. Sonra bakýlýr ki sokaklarda sürünen bir insan, ya da parmaklýlar arkasýnda saklanmýþ iki çift göz… Kim bilir belki bu hayatý deðiþtirmek isteyen vardýr. O karanlýk tünelin sonunu görenler vardýr aralarýnda. Ama ya görmeyenler, tünelin içinde kendini kaybedenler. Ýþte onlar, onlar kendilerini ziyan ederler.
Zamanda onlara en acý ölümlerini sunar, hem de en acý.
O yola baþlarken insanlar farklý nedenlere baðlý kalarak atýlýr. Ama asýl önemli olan sonuç, insan hayatýna neler katýðý önemli ve o zaman dilimini insanýn nasýl geçirdiði. Doðru kararlarý yaþatarak mý, o zamaný deðerini bilerek mi? Yoksa bir önemsiz eþya gibi bir kenara atýlarak mý?
O bekleyiþin önemini kavrayarak mý sona varýlýr, yoksa aceleye vurarak mý? Ama inanýn acele ve sabýrsýzlýklar, o karasýzlýklar bizi hiç bilinmedik uçurumlara götürür. Ve karanlýðýn içinde belki de sonsuzca kaybettirir bu masum bedeni.
Ama zamanýn evresinde verdiðimiz kararlarý bir defa düþünerek ve bir defa daha tartarak. Aceleye vurmadan sabrederek, güvenerek, inanarak… Zamanýn içinde kaybetmeden kendimizi, yitirmeden þu zamaný ve daha da önemseyerek, onun bir ilaç olup biz iyileþtireceðini öðrenek, þafakta bekleyen o hayatta atýlmalýyýz, dört elle sarýlmalýyýz.
Ýþte o zaman, o zamanýn evresinde hayatý yeniden ve yeniden yaþatmasýný öðrenmiþ oluruz. Sadece var olarak deðil, yaþamayý anlamlý kýlarak, yaþayarak…
Yeter ki o zamaný önemsini bilelim, yoksa o yoldan baþka türlü çýkamayýz. Hem de kimse çýkmaz hem de hiç kimse…