Üzülebiliyor her insan.
Kimi bir kuþun kýrýk kanadýna,
Kimi bir menekþenin açmayan çiçeðine...
Üzülmek için nedene gerek yok ki.

Bazen kýrýk bir gitar olur insan,
Kalbi kýrýk olsa da insandýr hala.
Paramparça bir yüreði anlamazlar,
Dýþtan saðlam gözükür sonuçta.

Duygularý düþünmez hiç kimse,
Duygular kimin umrunda ki sanki...
Saatlerce konuþtuðun insan bile,
Anlamaz seni gerisi boþ laf salatasý.

Hiç ummadýðýn anda karþýna çýkar,
Hiç ummadýðýn anda bir de bakmýþsýn,
Hoþ(ça)kalý bile çok görmüþ sana.
Hayatýndan çýkýp gitmiþ iþte...

Anýlarýna sarýlsan da artýk ne fayda,
Olan olmuþ iþte arkadaþ.
Giden gitmiþ, kalan kalamamýþ,
Ama bir hoþ(ça)kal borcumuz kalmýþ.