-     Nasýl bu kadar derin bir iz býrakýyor bu çocuk anlamadým?
-     Seviyorum , hoþlanýyorum, beraber vakit geçirmekten çok keyif alýyorum, yanýnda huzurluyum, ve hiçbir erkek beni onun kadar doyurmuyor. Hepsinde bir eksik. Anlatamýyorum tam olarak, ama o sanki ben gibi..
-     Ee niye hemen vazgeçtin?
-     Ben hiç vazgeçmedim ki. 13 sene boyunca, evlendiði gün, çocuðu olduðunda da. Ýçimdeki hislerden hiç vazgeçmedim. Onunla ya da onsuz.
-     …………….
-     Noldu?
-     Allah daha iyisini çýkarýr inþallah karþýna.
-     Ýnþallah, senin de..
Dün gece dýþarý çýktým biliyor musun? Alkol alýp bozmak için dengemi. Ve gerçekten çok içtim. Senin yanýndayken içtiðimden daha çok içtim. Kontrol etmek zorunda deðildim kendimi. Yanýma bir sürü adam geldi. Sanki güçsüzlüðümün kokusunu almýþ gibi. Ukalalýk yapanlar oldu sohbet etmeyince.
- Neden öfkelisin?
- Gezi parkýndan dolayý
- Hýmmm. Doðru yine olaylar çýkmýþ. Baktým twitter á
- Parkýma girilmiþ, aðaçlarým sökülmüþtü. Hem de bana sormadan, Ýzin almadan. Yýllarca beraber yaþamaya çalýþtýðým duygularýmý, söküp almaya çalýþýyordu bir yabancý. Direndim, gaz bombasý attý. Nefes alamadým. Yokluðuyla baþ etmeyi öðrenmiþtim ama varlýðýyla nasýl bahþedebilirdim ki?
-     Hala Gezi parkýndan mý bahsediyoruz?
-     Hayýrrr, benden bahsediyoruz.
-     Anlýyorum.. Ýçki ister misin?
-     Evet. Portakallý bir þey getir bana. O daha güçlüymüþ.
-     Tamam olur. Bekle geliyorum.