Ben, bu kumruyu bir yerden tanýyorum;
Bu dut aðacý bana hiç yabancý deðil!
Temmuz sýcaðýnda þiþen perdeler,
Öðle uykularýna yattýðým sedir!..

Beyazdý, kirlenmemiþti henüz kalbimin sevgileri;
Süt tozu kaynatýr içirirlerdi Marshall yardýmý!
Ali Ýhsan Bey’di ilk öðretmenim Beþ Eylül’de,
Kendi hülyasýnda mesut bir çocuktum önceleri.

Þeref’in fýrýnýndan tüten gevrek kokusu,
Hacý Þeyh Camii’nden ezan okuyan müezzin…
Manifaturacýydý babam, üstünde gabardin paltosu;
Rüyalarýma sokuldu Uzun Çarþý’dan, demin!

Aydoðdu mahallesinden, biraz þair ruhlu;
Hacý Abdurrahman oðlundan, ortanca torunu…
Tam on bir yýl cepheden cepheye koþmuþ dedem,
Ondan öðrendim ben, ölümüne sevmeyi yurdu!