Pimini çeker, düðmesine basarsýn bombanýn,
Kulaklarýný týkar, patlatýrsýn.
Belki patlamayý duymazsýn,
Peki ya sonra?
Sonra bir daha nasýl duyacaksýn?
Feryatlara, aðýtlara
Ve çýðlýklara da mý kulak týkayacaksýn?
Her küfür sana sövmeyecek mi artýk?
Her öfkenin bedduasý üzerine olmayacak mý?
Nasýl hiçbir þey olmamýþ gibi yaþayacaksýn?
Gözünü kapatýp tetiðe basacaksýn ya da,
Vurduðun kendin deðilse bile gözünü nasýl açacaksýn?
Nasýl görmezden geleceksin karþýnda cansýzca yere düþen caný?
Onun baþýna koþanlardan nasýl kaçacaksýn?
Onlarý da vurdun diyelim,
Sonra ne yapacaksýn?
Dünyada kendinden baþka kimseyi sað koymayacak mýsýn?
Ne uðruna dünyaya geldiðimizi bile bilmezken kimse,
Sen ne uðruna cana kýyacaksýn?
Bir cana kýydýysan,
Kimse sana dokunmasa bile insanlýðýný nasýl sað tutacaksýn?
Yine boþ veriyorsan durma,
Kendinle beraber kýy bütün insanlýða,
Yaþatmayý beceremediðimiz insanlýðý ölümle hatýrlayalým.
Yaþadýðýmýzýn farkýna ölümle varalým.

(13 Mayýs 2013)