Ýnsanýn hiçbir beklentisi olmamalý hayattan,
Kimseden hiçbir þey ummamalý…
Ýyi þeyler olacaksa kendiliðinden olmalý,
Ýnsan sadece yaþamak için amaçlar belirlemeli,
O amaçlar için elinden geleni yapmalý,
Ama gerisini takmamalý,
Bildiði yoldan sapmamalý.
Hem de kendini kimsenin peþine takmamalý,
Herkes onun ardýndan gitmeli,
O ise ardýna dönüp bakmamalý.
Herkes tarafýndan çok sevilmeli,
Ama kimseyi sevmemeli,
Kimseden sevgi dilenmemeli,
Kimseden bir þey beklememeli…
Hiç kimseden nefret de etmemeli,
Kendisinden ölümüne nefret edenlerin bile
Varlýðýný hissetmemeli…
Ayþe Fatma Ali Veli…
Herkes kendisinden ibaret olmalý,
Kimse için hiçbir sýfat kullanmamalý,
Ýnsan herkesin dostu olmalý,
Ama kimseyi dostu saymamalý.
Ve kimseye hem de hiç kimseye,
Hatta kendisine bile güvenmemeli!
Güven duymak baðlar çünkü…
Özgür olabilmek için insan kendisine bile baðlanmamalý…
Yine de insan gün geldiðinde birilerine sevgili de olmalý,
Ama kimseyi sevgilisi saymamalý,
Gün gelir çok üzerler,
Yok yere býrakýp giderler çünkü…
Kimse yarýn geldiðinde dünkü bugünkü,
Ayný kiþi olmaz,
Ayný yerinde kalmaz çünkü…
Yine de insan her þeyini herkese vermeyi bilmeli,
Karþýlýðýnda hiçbir þey istememeli,
En büyük isteði bir nefes daha alabilmek,
En büyük umudu yarýn da güneþin doðmasý olmalý.
Ýnsan iþte böyle mutlu olmalý,
Böyle de mutlu olamýyorsa,
Mutlu bir et parçasý olmalý,
Mutluluk uðruna,
Ýnsanlýðýný bir kenara atmalý…

(1 KASIM 2012 – 22:20)