Yok ki baþka bir vatan

Düþünüyorum ben de varým
Yaþadým biliyorum
Cumhuriyet on harflidir,
her harfi de yerinde
Bir harf atan da yok
Atatürk yok gençleri var
Yapýlýp, yýkýlanýyla
ne yapacaðýný bilen,
Bilmeyene haddini de bildiren.

Soruyorum, soruyoruz
Kalplerdeki o büyük
Yakaya takýp gezilen
Kaðýt rozet deðildi?
Cumhuriyet bir simge,
Halký bir miras yedi,
Yurt veraset deðildi?

Gölge boksu yaparsýn
Ringe çýkamazsýn ki?
Sormazlar mý ne yaptýn,
Atatürk’ten sonra sen,
Halka bakamazsýn ki?
Atatürk’üm bir vasi,
Ülke vesayet deðil,
Ulufe almadýk demokrasiyi,
Aþama, raðbet deðil.

Düþünüyorum elbet yokum
Yüklenemem payýma düþeni
Çaðýmýn sorumsuzluðunu
Gerileme, çöküþ vardýr tarihte
Ýbret olsun yaþananlar, yaþayana
Meclisinden, kürsüsüne,
Yaþamöyküsüne
Nereye dek bu kopuþ
Geri dönmez uçarsa kuþ
Ýçte düþman, dýþta düþman
Kendine gel ey ihvan, ey eyyamcý,
Yok ki baþka bir vatan.