BÝR TELAÞI KUCAKLAMAK


evet sevgilim
nerden ve nasýl baþlar bu þiir bilemiyorum
oysa bir telaþý kucaklar gibi kucaklamýþtým seni

mevsimler deðiþiyordu gözbebeklerimde
hep biryerlere geç kalma korkusuyla
ellerimizden akýp gidiyordu zaman

nasýlsa yerleþik bir tanýþlýk taþýyordu
sen ve ben’in bizde durmasý
oysa bir telaþý kucaklar gibi kucaklamýþtým seni

gün aðarýrken ömrümüzün tesbihatýnda
alýþkanlýk üzre erken vedalar koklaþýyordu
bakýþlarýmýzda, saatle yüzlerimiz arasýnda

sende ben bizden kalanlara iz sürüyorum
bende sen bir telaþýn içinden el sallýyorsun
þimdi loþ ýþýklarý sönmüþ biz vaktinin

zamanýn bizleþtirme korkusundan geriye kalan
iki rüzgar gibi ayný çatýdan, ayrý yönlere esiyoruz
bizle alakasý olmayan mevsimlerde

bütün yarýmlar tam olma umudunu teslim ediyor
senden, benden ve bizden düþen hoþçakal’da
oysa bir telaþý kucaklar gibi kucaklamýþtým seni

hep içimde kalacak alacasý bozgun zamanlarýn
gitme diyecektim, bak yine olmadý
sustum sensizliði içime oyan zamana

ne ekmek kavgasý, ne umut yarýn için
deðiþsin diye dünya, nefesinden kavga damlayan
militan bakýþlý sevgili, içimin devrimine küssün

kýzýlca bir kýyamet kopuyor yokluðunda
içime yürüyen ’elden ne gelir’ bakýþýnla
oysa bir telaþý kucaklar gibi kucaklamýþtým seni

ALÝ RIFAT ARKU
28/12/2012
ÝSTANBUL