[Bir adam ölmüþ diyeler
Üç günden sonra duyalar
Varlýðým ile yuðalar
Öyle uçrak bencileyin]


Beni bir sabah erken aradýðýnda Liza
Ýletiþim izleri silik zincirden
Ses vermezken minik elcik
Olmazken aðýnda o son betik
Poyrazla vuracak ikiz kapýsý evin
Nen beklerken sessiz ve bahçemizde kedi …

Ama sen yine de Paris’ten
Clamart’dan, Montmartre’dan
Geçmiþ günlerdeki gibi güneþli
Bildik bir ezgi yollar mýsýn bana?

Býrak aksýn sonrasýz aþkýmýza
Öncesiz dizgesi þiirin
Kýzýl gizi soðuran Erendiz’in
Gökkuþaðý açsýn kösnül tenimize
Düzlemine sargýsal Sekendiz’in

Ama sen yine de Ýstanbul’dan
Yeþilköy’den, Ayazpaþa'dan
Esrik anýlý geçmiþ günler gibi
O pýrlanta anlarý anlatýr mýsýn yine?

Ben yatarken uyur gibi
Çýplak kollarým ve ellerim
Yorgun ve dingin bir gecenin
Boðulmasýna ötelemiþ tinimi
Gözlerim perdelenmiþ de olsa
Gizli bir rüyada göreceðim seni…

Ama sen yine de Þarköy’den
Porsuk kýyýsýndan, Bozcaada’dan
O geçmiþ, som altýn günler gibi narin
Deliþmen þarkýlar söyler misin bana?