Salih uyandý. Baþý o kadar aðrýyordu ki, uyandýðýna piþman oldu. Elini alnýna götürdü, oðuþturdu bir süre. Yatakta oturdu, odanýn daðýnýklýðýna gördü. Oda daðýnýktý. Burayý toparlamamýþ mýydým ben diye geçirdi içinden. Hafif kýpýrdandý yatakta, yastýðýnýn yanýnda duran boþ þiþe yavaþça yataktan aþaðýya kaydý. Yere düþtü, parkenin üzerinde bir iki sekince, irkildi Salih. Uzanýp telefonuna baktý. Henüz sabah olmuþtu. Geceyi hatýrlamaya çalýþýyordu aðrýyan baþýna inat ama bu çok zordu. Kafasý adeta isyan ediyordu. Neler olmuþtu akþam düþünmeye baþladý. Mesajlarý gördü. Bira þiþesini oraya baðladý. Sonrasýnda uyuyakalmýþtý. Ama hatýrladýðý kadarýyla odayý toplamýþ, hatta masasýnda ve dolabýnda duran tüm fotoðraflarý, ona ait eþyalarý kaldýrmýþ, odaya çeki düzen vermiþ, daðýnýklýðý toplamýþ, geçmiþi hatýrlatan tüm detaylarý bir kutuya koymuþ, evden çýkarmýþ, taksiye binmiþ, hatta taksi þoförüyle geyik bile yapmýþ ve sahilde inip, kayalýklarda tüm eþyalarý yakmýþtý. Tüm bunlarý yapmýþ mýydý ya da yapacak mýydý? Ayýramýyordu aklýnda. Rüya görmüþse bile o kadar gerçek bir rüya görmüþtü ki, þu an içerisinde bulunduðu vaziyeti açýklayamýyordu aklý. Telefon çalmýþtý önce, telefonun sesine uyanmýþtý. Uzun zamandýr konuþmadýðý bir arkadaþý aramýþtý hatta, açmamýþtý telefonunu. Kim aramýþtý diye düþündü. Hatýrladý ismi. Ama dedi, ama o iki ay önce trafik kazasýnda ölmemiþ miydi? Öldüyse beni nasýl arayabilir ki? Telefon kayýtlarýna baktý. Öyle bir numara aramamýþtý. Gördükleri, yaþadýklarý, hissettikleri, yaptýklarý demek rüyaydý. Peki ya Ant? Ant da rüya olamazdý. Gücünü toparlayarak yataktan kalktý. Terliklerini ayaðýna iliþtirip, kolidora çýktý. Ant’ý dün gece yatýrdýðý odada, yataðýnýn üzerinde, biraz önce onun bulunduðu vaziyette düþünürken buldu. Baþýný kaldýrdý Ant. Salih’i gördü.

‘Abi Allah’ýný seviyorsan bi sigara ver bana. Kafayý yiyeceðim yoksa!’

Salih odaya döndü, paketi getirdi. Bir tane kendisi yaktý, bir tane de Ant’a uzattý. Odaya gri bir duman yayýldý anýnda. Her ikisi de konuþmuyor, sigaraya hasret kalmýþçasýna dumaný içlerine çekiyorlardý. Ant, kýsa bir öksürük nöbeti geçirdi, Salih ona mutfaktan bir bardak su getirdi.

‘Anafor abi, bu sabah aslýnda yaþanmýþ bir sabah olabilir mi? Ben bu sabahý baþka þekilde yaþadým ama þu an hiç yaþamamýþ gibiyim! Kafayý yiyeceðim þimdi!’ Baþýný ellerinin arasýna aldý. Bir ileri bir geri sallanýyordu yatakta, þoktaydý. Salih de ayný vaziyetteydi ama daha sakindi.

‘Aynýsýný ben diyecektim þimdi, ben de yaþanmýþ bir sabaha uyanmýþ gibi hissediyorum. Ya rüyaydý ya da dün gece bir þeyler oldu hakikaten. Her þey o kadar net ve ayrýntýlý ki kafamda, rüya olsa bu kadar net hatýrlayamam gibi geliyor bana. Ýþte sabah kalktýk, ben kahvaltý hazýrlarken sen birden ortadan kayboldun. O bahsettiðin kýza gittiðini düþündüm. Oturmuþ kahvaltý yaparken kendimi bambaþka bir yerde buldum. Ortamda bir sürü insan harýl harýl bir þeyler yazýyorlardý ve sen de oradaydýn. Telaþla bir þeyler yazýyordun. Sonra birisi geldi ve bana bir dosya verdi. Bir öykü yazmamý ve o öyküye göre hayatýmýn devam edeceðini söyledi. Bir öykü yazdým ve sonrasýnda uyandýðýmda kendimi burada buldum yine.’
‘Abi aynýsýnýn bir benzeri de bende mevcut. Ýki kiþi ayný anda ayný rüyayý görebilir mi? Sen kahvaltý hazýrlarken ben odada müzik dinliyordum, sevdiðim bir þarký çalýyordu, Black. Oturmuþ dinliyordum, gözlerimi kapadým bir an arkaya yaslandým. Gözlerimi açtýðýmda bahsettiðin yerde masada buldum kendimi. Ayný þeyleri bana da söylediler ve ben de bir öykü yazdým. Buraya nasýl döndüm, o arada neler oldu, gerçekten öldüm mü bilmiyorum.’
‘Kendi hikayende kendini mi öldürdün Ant?’
‘Abi ne yapayým, kafamý sikeyim iþte, yaþayamýyorum zaten, ne manasý var diye yazdým içimi.’

Bir süre daha sessiz kaldýlar. Salih oturduðu yerden kalktý;

‘Kahvaltý hazýrlayayým, bir çay koyayým bari, bir þeyler yerken konuþuruz artýk.’
‘Ben de yardým edeyim abi sana.’

Beraberce mutfaða geçtiler. Ant yüzünü yýkadý mutfakta kendisine gelmek için. Ama hala yaþadýðý olayýn þokundaydý. Her halinden ve hareketlerindeki keskinlikten bu belliydi. Salih ocaða demliði koydu, altýný yaktý. Dolaptan zeytin, peynir ve reçel çýkarttý. Ekmek vardý ama biraz bayatlamýþtý, onlarý tavada ýsýttý. Hepsini tepsiye koyup salondaki masaya taþýdý. Ant da bu arada çayý demledi. Bardaklarý çýkardý, çekmecelerin bir kaçýný karýþtýrýp çay kaþýklarýný buldu. Onlarý içeriye götürdü. Sanki senelerdir tanýþan iki ev arkadaþý gibi doðal bir iletiþim içerisinde hareket ediyorlardý. Ne Salih Ant’ý yadýrgýyor ne de Ant evde bir yabancýlýk çekiyordu. Gece yaþadýklarý ya da gördükleri o olay, ikisinin arasýnda deðiþik bir bað oluþturmuþtu. Ant normalde yabancý evlerde rahat edemez, hatta uyuyamazdý. Kendi yataðýnda bile rahat uyuyamýyordu bu aralar. Uyku ile alakalý ciddi problemleri vardý. Ýlaçlar bile fayda etmez olmuþ fakat tüm bunlara raðmen bu gece gayet rahat uyumuþtu. Aldýðý alkol oranýnýn da bunda etkisi vardý doðal olarak. Uyumaktan ziyade, sýzýp kalmýþtý gece. En son ne yaptýðýný ya da nasýl buraya geldiðini anýmsamýyordu. Aklýnda barýn kapýsýnda otururkenki muhabbetten biraz bir þey kalmýþtý.

‘Abi sana da zahmet verdim dün, sað olasýn, evini açmýþsýn bana, buraya nasýl geldiðimi bile hatýrlamýyorum. Ýnþallah aksilik çýkartmamýþtýrým yolda.’ Bunlarý söylerken oldukça mahçuptu Ant.

Salih çayýný yudumlarken gülümseyerek cevap verdi Ant’a, konuþmadý. Dün geceyi düþünüyordu hala. acaba bir iþaret miydi bu? O’nunla mesajlaþmalarýnýn ardýndan içinde bulunduðu durum hiç iç açýcý deðildi. O kendisi istediði zaman vardý, istediði zaman yok. Sonu, ucu bucaðý yoktu bu gidiþ geliþlerin. Bilinçaltý da tamamen ondan kurtulmasý için böyle bir senaryo hazýrlamýþ olabilir, hatta karþýsýnda oturan Ant bile kendisinin kafasýnda oluþturduðu bir kiþilik olabilirdi. Ant’a þüpheyle baktý, hayýr dedi içine, Ant gerçekti. Ýþte karþýsýnda, çayýný içiyor, ekmeðini ýsýrýyordu. Peki, hakikaten onu hayatýndan tamamen çýkartmalý mýydý? Evinde, odasýnda, çekmecelerinde ve aklýnda ne var ise toparlayýp, kendisinden uzaklaþtýrmalý mýydý? Bunu gerçekten istiyor muydu? Çayýndan bir yudum aldý. Hoþuna gitti çay. Bir yudum daha aldý.

Masayý toparlayýp mutfaða taþýdýlar. Ant Salih’e hissettirmeden bulaþýklarý yýkadý. Mutfaðý toparladý. Onca iyiliðinden sonra biraz mahçubiyetini gidermek için içinden gelerek yaptý bunlarý. Salih iyi bir insandý ve ona evini açmýþtý. Bu zamanda böyle insanlarla karþýlaþmak artýk tamamen þans iþiydi. Dün akþam þanslýydý. Garip bir gece geçirse de deðiþik bir deneyim olmuþtu onun için. Uyumuþ, gerçekliðinden emin olmadýðý þeyler yaþamýþ, kafasýnda sürekli dolaþan þeyleri bir þekilde dile getirmiþti. Kim bilir belki buradan çýktýktan sonra da bunlarý gerçekleþtirecekti. Son tabaðý durularken bunlar vardý aklýnda. Bir mektup yazmalýyým dedi, O’na. Belki okur.

Salih odayý toparlamaya baþlamýþtý. Kapýda duran Ant seslenmese sonsuzluða kadar belki de fark etmezdi onu. Gece gördükleri onu da çok etkilemiþ ve çok fazla tesirinde býrakmýþtý. Gördüklerini uygulamaya koymaya karar vermiþ ve bunu eyleme dökmüþtü. Toparlanýyordu. Toparlýyor ve daha iyi olacaðýný umut ediyordu. Hatta önce annesini sonra da babasýný aradý. Babasýna onu sevdiðini söyleyemedi ama akþama geleceðini haber etti. Mutluydu, daha da mutlu olmak, iyi olmak istiyordu. Geçmiþin kasvetinden sýyrýlmak, yeni bir yola girmek, o yeni yolda yeni ayak izleri býrakarak yürüdüðü eski sokaklarý ve býraktýðý eski ayak izlerini düþünmek istemiyordu.

‘Abi, ben gidiyorum, her þey için teþekkür ederim.’
‘Ant seninle ilgilenemedim kusura bakma, ortalýk daðýnýk dalmýþým toparlamaya.’
‘Sýkýntý yok abi rahat ol, numaraný verirsen eðer bir akþam bir þeyler ýsmarlarým sana.’

Karþýlýklý numaralarýný kaydettiler. Salih Ant’ý kapýya kadar geçirdi. Sonra odasýna geriye döndü, kaldýðý yerden iþlerine devam etmeye baþladý. Temizlik yaptý, gereksiz ne varsa toparladý. Aklýný temizlemesi öyle yazdýðý þekilde olmayacaktý ama onun için de zaman verecekti kendine. Her þeyi yavaþ yavaþ umutla düþünüyordu. Garip bir þekilde neþeliydi de. Sigara paketini gördü. Eli gitti pakete. Ýçindeki sigaralarý saydý. Sonra kapaðýný kapattý ve tek hamlede paketi ikiye katladý. Kýrdý tüm sigaralarý. Ýçmeyecekti artýk sigara. Zaten pek içmeyi de beceremiyordu. Aynada kendisine bakmak için ayaklandý, saçlarýna ve sakalýna ve diþlerine baktý. Sonra banyoya geçip, duþ aldý, traþ oldu, diþlerini fýrçaladý. Üstüne sevdiði tiþörtlerden birini giydi, alta da bir pantolon. Evden çýkmaya hazýrdý. Cep telefonu, cüzdan, anahtarlýk ceplerini kontrol etti. Hepsi yerindeydi, çýkabilirdi evden. Asansöre binmedi, merdivenlerden indi. Sokaða çýktýðýnda temiz havayý ciðerlerine çekti, sokakta top oynayan çocuklara karýþtý bir süre. Bir iki gol attýktan sonra, elleriyle saçlarýný toparladý, yürümeye baþladý. Keyfi yerindeydi. Sonra annesini aradý, akþama bir þeyler lazým olup olmadýðýný sordu. Sipariþleri almaya markete doðru yol adý.

Ant eve girdiðinde yorgun olduðunu hissetti. Salondaki kanepeye uzandý o hissiyatla. Televizyonu açtý, bir süre baktý, saçma sapan þeylere pek dayanamadý. Gerisin geriye kapattý televizyonu. Sýrtüstü yattý, tavaný seyretmeye baþladý. Dün geceyi düþündü yeni baþtan. Geçmiþi düþündü sonra. Yaþadýklarýný düþündü. Onu aramak geçti içinden ama yapmadý. Yapmamalýydý. Bu esnada hiç olaðan olmayan bir þey oldu, kapý çaldý. Kimse ziyaretine gelmezdi, bu evi birkaç arkadaþý haricinde kimse bilmezdi zaten. Merakla kapýya seðirtti. Kapýyý açtýðýnda dün akþam yaþadýklarýnýn devamýný yaþýyor olduðunu zannetti. Kapýda ki O’ydu. Tüm güzelliði ile endam ediyordu. Gerçek olduðuna inandýrmak için itti onu kapýnýn aðzýndan, yanaðýnda ise gülümsemesi vardý. Allah’ým dedi Ant, beni mi sýnýyorsun? Gerçek miydi bu olanlar, O hakikaten burada mýydý? Kapýyý kapattý Ant, salona doðru yürüdü. O idi gerçekten gelen. 1 yýl 11 ay 14 gün önce aþýk olduðu kadýn gelmiþti nihayet. Karþýsýnda onun kanepesinde oturuyor ve ellerini dizlerinin üzerine koymuþ, sanki bir rüyanýn baþkahramaný olduðunu biliyormuþçasýna ona bakýyordu. Onun, kendisine bakýþýna gülüyordu. Yavaþ yavaþ yürüyerek yanýna oturdu Ant.

‘Dokunabilir miyim sana, gerçek misin gerçekten?’

Ant’ýn elini avuçlarýna aldý kadýn. Ant gözlerini kapattý, kalbi gerilmiþ aniden boþalan bir zemberek gibiydi. Aðlamaya baþladý. Bu kez ki kederden ya da üzüntüden veya elemden deðildi. Sarýldý ona, sýkýca. Kokusu doluþtu ciðerine.

‘Beni býrakma!’ dedi kadýn kulaðýna fýsýldayarak. Daha sýký sarýldý ona Ant.