Seninle nasýl anlaþayým, hav hav diyerek mi miyavlayarak mý? Tek derdin yemek, içmek, seviþmek. Bunca romana, þiire, daha birçok esere ve hatta insanlýða araç olmuþ bir dille seninle anlaþmak istemem. Ýnsan kelimelerle düþünür. Senin düþünce kapasiten olmadýðýna göre koca bir dili sana heba edemem. Zaten üç beþ kelimeden anlarsýn, týpký bizim fino gibi. O da senin gibi roman okumaz, þiir dinlemez, bir þarký bilmez. O sadece oynaþmayý bilir, týpký senin gibi. Sanma ki sadece nehir kenarlarý, deniz kýyýlarý, dað yamaçlarý iþgal edilmiþ. Duygular da iþgal edilmiþ. Her yer duygu gecekondularýyla, plazalarýyla, köþkleriyle dolmuþ. Yüreðimi koyabileceðim, bir avuç yer kalmamýþ. Bir gecekonduluk duygum vardý. Saraylarýn yanýnda boþ kalmýþ. Ýþgal edilmiþ, aþklar, sevgiler, eller... Kimin eline tutsam, o elin avuçlarý insan çýðlýklarýyla dolmuþ. Herkes þair, yazar, aþýk, maþuk olmuþ. Bana yer kalmamýþ. Tükenmiþ dað yamaçlarýnda aðaçlar, tükenmiþ yüreklerde ilkbaharlar... Her yer betonlaþmýþ. Kaskatý kesilmiþ beyinler. Ýnsanlar önce taþ kesilmiþ, ardýndan kaldýrým olmuþ, daha sonra ise yol vermiþ gidene, gelene hoþ geldin demiþ. Sözler tükenmiþ kelime ormanýnda. Baltalanmýþ, talan edilmiþ cümleler. Yerlerine dikenler, bodur aðaçlar, eðretiler bitmiþ. Ot diyenler büyük laflar etmiþ, diðerleri de sýðýr gibi dinlemiþ. Týpký senin gibi olmuþ herkes. Seninle nasýl anlaþayým, hav hav diyerek mi miyavlayarak mý? Tek derdin yemek, içmek, seviþmek olmuþ.