bir veremin kucaðýnda, hasta telli kadýn
tutsak misali, vuruyor baðlamýna hülyanýn.
ben de duruyorum bir köþede acýlarý içselleþtiriyor
þairanelikle yoðuruyor, aþklarýmý lekeliyorum.
hainlikler baþ tacý, seviþmek deðil vuruþmak film
afiþi, tumturaksa akil adam gecenin ayaklarýnda
üþüyen yorganýmýn.

muðlak ay, sonatýný benden baþka kim biliyor ? öpüþmelerimizi
ya bakýþýmýzý birbirimizle, kim. yüceli anarken senle evrelerinin,
duymuyordu chopin cenazesinde trompetlerin, türkülerinin. þarkýlardan
gelmiþtik evlat buralara, selimciðimýþýkçýðýmdan, daldýk bir kere
bu ummana nasýl kurtarabiliriz ki yakamýzý. imgeler, dönüyor
beynimde.

ne bir kadýn var ne de bir adam görünürde. sýcak
bir mezar
çehresinde beyaz taþ, ruhum temsili. yetenek
ölü bir at, dalimsi tutkular yok.
heyulalarla iþbirliði içinde kendime
öðütler veriyorum. yazýk.

kapýlamadým sizlere ama düþtüm paranýzýn iþine,
tam hayatçý da deðil, hayalciyse yarýsýndan
bir bütün varsayamadým benliðimi.

uydurma sorularým, müphem cevaplarýmla
acýyla daldýðým þu ana
gözlerimi kapýyorum.
bilki, yine
sen
kazandýn gelecek
günaydýn.