boðuþurken uykumla, bir hayli yenik düþüyorum.
pohpolanmalarýn, sevilmelerin ve de hazmedilmelerin
yaþandýðý þu günde oblomov'dan çembe yiyiyorum. bedenimi
de sen taþýyamazsýn ya a kitap. kapanýrken uykunun
tesiri ile gözlerimin kapaklarýna
emredersinizler yerleþtiriyorum.
hazýrollarda yaþýyor, varolunuzlarla vicdanýmý
þereflendiriyorum.

tutuk yapýyor bir süre sonra sihir, imge, boðuluyor
realistliðin ressamiyetinde. tövbekar ide, tövbekar
vicdan ve merhamet ve istismar. içimizde, benliðimizin
laðýmýnda çoðula atýp suçumu, zorluyorum kalemin
muðlaklýðýný, anlam zarýný patlatýyorum, bir bakýma,
bir benimle aramda.

belki devam. o gece ayaklarýmla yürüyeceðim,
aklýmda düþlere dalacaðým, parmaklarýnla seviþmeyecek,
bacaklarýnla görmeyeceksin sen de. felsefe kitaplarýný
birlikte yýrtacaðýz, selimciðimýþýklarý anmayýp, ironik
yad edeceðiz tembelliðimizle. sakat ruhumuz, tek kurþunla
yerde bir defaya mahsus karþý çýkacak ölüme.
dökme demire boynunu eðecek, kýrýlgandýr o bilmezsin.
kiþneyerek gidecek, arafa.

yeraltýna sofi olarak girmedim belki ama yinede
kendimi onlardan ilanda ettim denilemez. çýktýðýmda da
pek bir þey deðiþmeyecek, tövbelerimi bozarým ben.
þýmarýk bir çocuk gibi deðil fakat.

devrik cümlelerimle, zamanýn anlamdarlýðýna bir
kilitte ben vururum. olmayan kapýlarýma çarpýlar atar
sýrtýma bir þey geçirir,
yerleþirim aramýza.