Gecenin Büyüsü

Gecenin karanlýðýna gizlerken yalnýzlýðýmý,
Sahilde gözlerimi alýr karþý kýyýnýn ýþýklarý.
Umarsýz bir nispet,
Sanki anlatýr bana ulaþamadýðým mutluluklarý...

Gündüz hakim sana esaretin kalabalýðý
Gece hüküm sana özgürlüðün yalnýzlýðý...
Bilemezsin yalnýzlýk mý iter kalabalýðý
Yoksa kalabalýk mý çeker yalnýzlýðý...

Gündüzün güler yüzlü maskeleri,
Gece çýkar aðlayan suretleri...
Yüzün almaz maskenin þeklini,
Dokundukça acýtýr derin izleri.

Sence tesadüf mü gerçeðin acýsý,
Gece fýsýldar insana en acý cevabý...
Her þeye raðmen biliyorum güneþin doðacaðýný,
Karanlýk zalimce zaptedetmiþken aydýnlýðý.

Günler geçer akar ömür zamaný,
Toplasan kaç kitap çýkar bu ömrün tamamýný...
Belki aðlarsýn,
Bilsen dizelerimi nasýl bir acýyla karaladýðýmý...

Gecenin ayazý titretirken bedenimi
Ararým sevginin sýcak nefesini...
Bilirim hayat terazisinin dengesini,
Sabýrla beklerim bana mutluluk borcunu ödemesini.

Sorgulamayazsýn bazý nedenleri,
Kim açkýlayabilmiþ aþkýn sebebini?
Gözlerini kapat ve hisset
Yelkenlerine yön veren rüzgarýn nefesini...

Sýzlarken kalbimin kýrýklarý
Yankýlanýr ruhumun sessiz haykýrýþlarý.
Ben inatla meydan okurken hayata
Yüzümü aydýnlatýr ayýn ýþýðý...