Bir bardak nasýl mecbursa suyla dolmaya, ben de öyle mecburum seninle olmaya. Çünkü ne dudaklarýndan uzak durmaya ne de susuz kalmaya tahammülüm var. Ne olur en daraldýðým yerden tut beni. Yoksa durdurduðum yerde kýrýlýp parçalanacaðým. Bir bardaðýn kenarýna kondurulan dudak izi gibi öp beni. Bir ömür yapýþsýn bana kýzýllýðýn. Hem gün batýmlarý hem þafak kýzýllýðý hatýrlatsýn bana seni. Sabahtan akþama kadar aklýmda kal. Bir iðne deliði kadar bile boþluk býrakma yüreðimde. Her an iðne ucu gibi saplan kalbime. Ýþle nakýþ gibi aþkýný içime. Ben de kendinden geçmiþ bir masa örtüsü gibi sere serpe olayým yeryüzünde. Bir mahkumun hapishane duvarýna yaslanmasý gibi saðýmda solumda hep sen ol. Sürekli yaslanayým sana. Bil ki ben sana mahkumum. Zindanlarýndan çýkarma beni. Gözlerinin ýþýðý yeter bana. Bir yoksul evinin duvarlarýndaki duman isi gibi kapla her yanýmý. Tutuþtuðum sen ol, yandýðým sen... Bu yoksul baþka ne ister. Bir daðýn ucunda yanar çoban ateþi. Yalnýzlýk bir ay ýþýðýdýr, bir yýldýz titremesi. Koyunlar, kuzular suskunluk yumaðý olur. Çoban tek baþýna yalnýzlýk kilimi örer. Ördüðü yalnýzlýk kilimini üstüne örter. Ne ateþ ne çatýrdayan dallar ne de örtüðü kilim ona fayda eder. Üþür çoban, çoban ateþinin yanýnda. Gölgeler cirit oynar, bayram eder. Gün ne aðarýr ne þafak söker. Kurtlar iyice yaklaþýr gözlerine kuzularýn. Kuzular rüya bile görmek istemez. Bir karanlýk çöker, çobanýn ve kuzularýn yüreðine. Sahipsizlik kurdun diþine benzer. Anla beni sevgili ne olur, bu yürek sadece seni ister. Bir türkü tutturmaktayým seni söylemekteyim. Dudaklarýmda büyümektesin ihtiras yaðmurlarý gibi. Yaðmaktasýn türküme, sözlerime. Çiçekler gibi açmaktasýn her söyleyiþimde. Kokunu daha bir özlemekteyim. Bir türkü olmaktasýn dudaklarýmda. Bazen titrek bir sesle bazen hüzünlü bir nefesle seni söylemekteyim. Sözlerimde sen, yüreðimde sen olmaktasýn. Canýmý yakarcasýna bir haykýrýþ olmaktasýn sesimde. Seni çaðýrmaktayým türkü türkü. Bir kelebek gibi gül kokunu aramaktayým. Bir türkü gibi boþlukta kaybolmaktasýn. seni bulamamaktayým. Bir deli gibi kendi kendime türküler söylemekteyim. Sen yoksun. Ey türkülerimin sahibi, neredesin?