Gün batýyor, gün doðuyor hýzla akýp gidiyor yüzler
Yüzler sessiz, yüzler kýrýlgan
Yaðmur yýkýyor hüznü
Sýrtý kambur kalbi kýrýk gölgeler süzülüyor duvarlarda


Kalabalýklar içinde yok oluyoruz her geçen gün yavaþ yavaþ
Aynalar cevap vermiyor. Kimiz biz?
Her sabah doðup her gece ölüyoruz
Akreple yelkovan arasýnda hiç bilemeden ilerliyor zaman


Ýçinde tüneller kazýyor ruhun, terketmek için etten makineyi
Geceleri duyuyorsun belki çýðlýklarý belki de artýk umuramaz oluyorsun zamanla
Düþler kurdukça zemberiði kýrýlýyor avuçlarýnda
Usulca siliniyorsun yeryüzünden
Hiç var olmamýþ sanki aynadaki yüzün ..