Doðumla ölüm arasýndaki
O yaþam adý verilen yoldan
Kimler geldi geçti bir bilsen.
Nerede þimdi o tahtlar deviren
Kelleler uçuran þahlar, imparatorlar.
Tarih sayfalarýnda kaldý þanlarý.
Ýnsancýklar vardý ayný yolu aþan.
Tarlalarda on týrnaðýný çapa etmiþ olan.
Kazmýþlar topraðý, terlerini maya etmiþler
Ürün yetiþtirmiþler, varsýllar semirsin diye
Ne giyim, ne de kuþamdý özledikleri.
Ne eðlenceyi, ne de dinlenceyi tanýmadýlar.
Bir topan ekmek, bir baþ kuru soðandý
Bulup ta yiye bildikleri.
Kimileri açlýk sýnýrýnda yaþarken bu yolda.
Kimileri yokluk tanýmamýþ, aklý bir karýþ havada
Kimileri ekmeðini aþýný
Taþtan, topraktan sökerken
Kimileri asalak gibi yapýþmýþ
Nice gariplerin sýrtýna.
Alýn teri nedir bilmeyenler
Günlerini gün ederken diskoda, barda
Garip yorgunluðunu gidermek ister
Baþýna yastýk ettiði o kara taþta.
Beþ parmaðýn beþi de bir mi derler fakire
Benim alnýma varsýllýk yazýlmýþ
Seninkisine yoksulluk
Sakýn isyan etme haline
Yoksa gücendirirsin Tanrýyý
Bu gününü bile mumla ararsýn
Garip boynunu büktü çaresiz
Haddime mi benim
Tanrý yazgýsýna karþý gelmek
Yoksulluðu layýk gördüyse kuluna
Elbette vardýr onun da bir hikmeti.
Cenneti sermiþler önüne
Ýçinde huriler, gýlmanlar
Daha ne istersin demiþler
Bu dünya fani
          Özcan NEVRES