Küçük bir kýz çoçuðuyken oyuncak bir bebeðim vardý.Dýþardan bakýldýðýnda bir özelliði olmayan sýradan plastik bir bebek...Ama benim tek oyuncak bebeðim oydu.Yýllarca onunla avunduðum, evcilik oyunlarýmdaki hem kýzým hem de iki kiþilik oyunumun küçük arkadaþý. Kaybettiðimde üzülüp hasta bile olmuþtum ve yerine baþka oyuncak bebeðim olmadý.

Kelimeler anne olmanýn güzelliðini anlatmaya kafi gelmez. Daha çok küçükken zihninize oyuncak bebeklerle kazýlý olan anneliðin gerçeðini yaþarsýnýz. Ýlk anne olacaðýnýzý öðrendiðinizde baþlayan heyecan bebeðinizi kucaðýnýza aldýðýnýz güne dek her gün artarak devam eder.Ben de seni o kadar büyük bir sevgiyi heyacanýmla harmanlayarak bekledim ki.

Dokuz ay hemen geçsin bir an önce yavrumu görebileyim derken bir taraftan da büyük bir merak vardýr aslýnda. Yüzü nasýl olacak, kime benzeyecek, burnu nasýl, gözleri ne renk gibi bir çok ayrýntýyý düþünürsünüz. Ben de seni iþte öylesine merak ediyordum.Anneler öylesine güzel þeyler hayal ederler ki yavrularý için kötü hiç bir þeyin yeri yoktur o hayallerde.

Seni ilk gördüðüm an kalbimin içinde bir yerlerde öyle þeyler oldu ki ben yaratýlýrken sevgin içimdeydi de haberim yokmuþ gibi.Sen hep benim bir parçamdýn da þimdi farkettim gibi.Sen hep benimdin ve ben hep sen var olasýn diye bu dünyaya gelmiþim gibi.Sensiz hiç olmamýþým ya da seninle tam olmuþým gibi.Sensiz bir daha hiç olamam gibi...

Seninle konuþmadan da anlaþabiliyorduk.Hatta sen konuþmayý öðreninceye kadar bakýþarak anlaþýrdýk. o kadar ki þimdi kelimeler gözünde gördüklerimi ve sana bakarken anlatabildiklerime karþýlýk gelmiyor.Sana dokunurken hissettiðimi ise yeryüzünde yazýlý hiç bir metin anlatamýyor.Ses de kelime de aciz...

Ýlk gülüþün, ilk sözün ve ardýndan gelen ilklerin hepsini hatýrlýyorum.Biliyor musun hani hep yanýmda taþýdýðým doðduktan altý gün sonra düþen göbek parçan vardý ya onu sonunda gömebildim. Hiç bir yeri ona layýk bulamadýðým için yanýmda cüzdanýmda taþýrdým.

Bana ilk anne diyen sendin yavrum... Bu benim duyduðum en güzel söz oldu. Sesini hatýrlamaya çalýþýyorum ama sanki zamanýn bir yerinde kaybettim.Yine duyacaðým o güne kadar saklý gibi.Ýlk etek giydirdiðimde yürüyemiyordun bile. Sonra ilk ayakkabýlarýn.Yürüyüþün...Kreþin camýnda beni bekleyiþin gördüðünde gülüþün...Özür dilerim hatýrlamaya bile dayanamadýðým için bunlarý hiç dile getrmeyiþim unuttuðumdan deðil inan bana seni çok özlediðimden, aradýðýmdan ve bulamamaktan korkumdan.

Özür dilerim yavrum .Beni affet. Dokuz yýl oldu ve ben senin kabrine gelemedim.Ýlk mezar taþýna adýný yazdýrdýðým o günden beri hiç bir mezara bakamýyorum Beni affet gelemiyorum.Mezarlýðýn bahçe kapýsýna kadar gelsem de içeri bakamýyorum.

Anne olacaðýmda da anne olduðumda da hayallerimde seninle o kadar güzel þeyler yaþardým ki. Adýný koyarken de hiç onu bir mezar taþýnda okuyacaðýmý düþünmedim bile. Onun için sadece adýný yazamadým ''Cennet gülü yavrum''...