Kendimize gerektiði kadar zaman ayýrmadýðýmýz gibi bir düþüncem var. Ýnsan baþkasýna karþý olur da, kendisine karþý da cimri olur mu. Baþka bir kaynaktan bilgi aldýðýmýzda, Amerika” yý keþfetmiþ gibi seviniriz. Oysa gerçek hemen yanýbaþýmýzda.

     Önce siz bir insansýnýz. Tüm diðer insanlardan farkýnýz yok. Onlarda anne ve babalarýnýn genlerinden ve yedikleri patlýcan, biber ve domatesin katkýlarý ile oluþmuþ bir maddeler yýðýný. Sen bir madde yýðýnýsýn, demir kalsiyum, azot, oksijen ve benzerleri.... Ben bir madde yýðýnýyým ayný þekilde.

     Bu ne biçim komedi, aþktan söz ediyorsun. Aslýnda hiç kimsenin görevi bir diðerinden farklý deðil. Doðanýn bir parçasý olan insan, eðer merak ediyorsa, doðadaki yerini, var olmasýnýn neden ve sonuçlarýný biraz olsun tartýþmalýdýr. Tartýþmasa veya bilmese ne olur. Hiçbir þey olmaz. Ancak, bilmek ve araþtýrmak insanýn doðasýnda var olan bir yetenek, belki de bir görev olarak düþünülebilir.

     Biz yalnýzca kendimiz için yaþadýðýmýzý sansak da, doðanýn, tüm insanlýðýn, yaþadýðýmýz toplumun bir parçasýyýz. Irak”ta bombalar altýnda yaþama savaþa veren büyüklü-küçüklü insanlar, benim kardeþim. Onlarý bombalayarak getirisinden yararlanmak isteyen insanlar da öyle. Bu ne biçim komedi...

     Brezilya”da yanan depoyu yaðmalayan ve ekonomik zorluklar içindeki insanlar bizim parçamýz. Annesinin köprü altýnda terk ettiði çocuklar da bizim çocuklarýmýz.

     Kendimize hak ettiðimiz deðeri vermeli, ne olduðumuzu düþünerek hem kendimize, hem yaþadýðýmýz topluma hem de bir parçasý olduðumuz doðaya gereken saygýyý gereken sevgiyi göstermeliyiz.

     Yalnýzca ihtiyaçlarýný fizik yasalarýna göre gideren ilkel varlýklardan farklý olduðumuzu, olmamýzý gerektiðini unutmamalýyýz. Bütün saðlýklý olmadýktan sonra, parça tek baþýna saðlýklý olamaz.

     Bayýndýr yaþadýðým ilçe. Sokaklarý pýrýl pýrýl olmalý. Çarþýsý pazarý rengarenk olmalý. Ýþletmeler benim olmalý demiyorum, güzel olmalý. Her yaný yeþillendirmek ve saðlýklý bir ortamda yaþamayý tercih etmek durumundayýz.

     Hukukçu kardeþimiz, hukukun her yerde ve herkes için gerekli olduðunu biliyor. Peki adil bir yargýlama için üzerine düþen görevi yerine getiriyor mu. Bana kalýrsa bir deðil pek çok aksaklýkla yüz yüzeyiz.

     Yürüme zorluðu çekene kadar adliye merdiveninden çýkmanýn bir zorluk olduðunu düþünmemiþtim. Yaþa ve gör. Sokakta kalan çocuðun çektiði zorluðu hissetmek için sokakta kalmak gerekir mi.

     Yanan ormandaki kaplumbaðanýn çektiði acýyý anlamak için kaplumbaða olmaya veya bir yangýnýn ortasýna düþmeye gerek yok. Düþünme gereði var yalnýzca. Kendimizi baþkasýnýn yerine koyabilmemiz, onun mutluluðunu ve hüznünü hissetmemiz gerekir.

     Böyle olunca yaþamýn anlamý ve aþkýn anlamý bambaþka olacaktý