köpekleri dýþarýya çýkardým ihtiyaç için,
biraz da hava almak maksadýyla. insanlýðý düþündüm
yeteneksiz yazarlarý, kömürcüleri, garsonlarý, hamileleri
ve çocuklarý ve babalarý. pek uzun sürmedi düþlemem.
sýkýcýydýk hat saflarýnda imgelerin. ileri gelenlerimiz
dýþarýdan bizdendiler, geri gelenlerimizle ket vurdum
siktir çekildiðimize.

reddedilip her seferinde hayati meselelerin
kancasýnda bir ton insan çöplükte, kamyon arkasýnda,
kamberlerde, köprü altlarýnda, þaraba asýlmaktalar.
diðerleriyse þatafata nazaran baliyi
sömürmekteler. her nefeste bir raskolnikov,
hamlet, süreya hicvetmekteler. hayat kafiye
kadar þanslý deðil onlarýn has bahçelerinin.

fonda bir yaþam düþlüyorum, sade müzik ki o da
cesaria evora, gözlerinden bakýyorum dünyaya.
müziðinin tonlarýnýn ardýnda farklý bir
yaþam sürüp gidiyor. koyveriyor, yoksayýyor.
çok rahat, o sahil kasabasýndakilerden.
emekli yorgunluðu yok onda, barda köþedeki
uç taburede oturan gizemli adamýn buðulu
düþüncelerinden yýrttýðý anki tatlýlýk var.
üç günlük dünya, iki günlük, kaç yýllýk ?
sarhoþlar ne düþünür, koalalar hakkýnda ?
cevaplar belli, sormadan söylerim.
köpeðin sinyaliyle, kokuyu alýp silkiniyoruz
birlikte.

siyahi deðilsin, þaþý deðilsin, þiþman deðilsin,
çiçekli elbiseni sevmezsin, gitar çalmazsýn,
viski hoþuna gitmez, þapkalardan sakýnýrsýn,
pek bilmez ve de söylemezsin. damgalanmaktansa
susarsýn. öpüyorum seni inadýna estetiðin, þairaneliðin
ses tellerinden evora!