“Güneþ sisteminin, oluþumuna dair ilk bilimsel teori “Bulutsu Teorisi” dir. Bu teoriye göre, Samanyolu Galaksisi’nde yer alan büyük bir gaz ve toz bulutunun bir kýsmý, kütle çekiminin etkisi ile zamanla yoðunlaþarak Güneþ’i ve diðer gezegenleri oluþturmuþtur. Yýldýzýmýz, yaklaþýk 4,5 milyar yýl yaþýnda ve þu an ki kütlesi de yaklaþýk 5 milyar yýl daha parlamasýna yeter “Tübitak
Bir baþka deyiþle sevgi üretecek, 500 milyon yýllýk zamanýmýz daha var. Ne kadar üretken bir toplum olduðumuzu belirtmeye gerek yok. Üretirken tükettiðimizi, bir daha üretemeyeceklerimizi bile, korkmadan savurduðumuzu. Sevginin, sadece sevgililer için olmadýðý bir gün için yazmak istiyorum. Mesela sevginin ateþli bir öpücükle, baþlayýp, gök gürültülü, saðanak bir romantizmin, nikah masasýna kadar uzanmasý, el elele tutuþmadan an geçirmeyen, öpüþmek için her fýrsatý deðerlendirmekten çekinmeyen bedenlerin, ayný eve týkýldýklarýnda, iki ayrý cumhuriyet gibi yaþamaya çalýþtýklarýndan. Mesela, bir annenin, bütün bir ömür boyu beklediði, o müthiþ dokuz ayýn sonrasýndan, kucaðýna aldýðý kendinden olma, küçük bedenden ve bir süre sonra, onu havalara uçuran baðýmlýlýðýndan býkmasýndan . Ya da kiminin taklit ettiði, övündüðü nice babasý varken, bir diðerinin, kendi öz babasýný dilim dilim doðrayacak kadar delirmesinden.
Hangisini seçerseniz seçin, sevgi göreceli olduðu kadar, evrensel bir yaný da vardýr tabi ki. Onun bu olumsuz yönleri ile hiç karþýlaþmamýþ insanlar da vardýr. Mesela bebekler çoðu öpücüklere boðulur, yaratýlan pempe ve mavi tüllerin içinde havalara atýlýrken, tek kötü koku altlarýna yaptýklarý zaman hissedilir. Peki bir insanýn sürekli sevmesi nasýl saðlanýr? Ta ki kendine kötülük yapaný bile nasýl sevebilir ? Ya da buna gerek var mý ? Her insaný sevmeyebilirsin. Bu bir gereklilik deðildir. Özellikle iþyerleri ve aile iliþkileri için bu geçerlidir. Ayný kandan gelmiþ nice insanýn, birbirini düþünmeden hareket ettiði, iþyerlerinde ise, empati eksikliðinden kaynaklanan, sevgisizliðin herkese mal edilmesine kadar varan bir yargý, elbette kimseyi bir yerlere taþýmaz, aksine mutsuzluk virüsünü yayar. Maalesef ki bunu önlemenin yolu da, buna sebebiyet veren insanýn, kendisine düþmektedir yine. Bu bir toz olsaydý elektrik süpürgesi ile temizlenir, bir arýza olsaydý ustasý ile tamir olur, bir hastalýk olsaydý ilaç ile ……geçebilirdi. Ama, insan eliyle ortaya çýkan, mutsuzluðun giderilmesi, yine kendisine kaldýðýndan durum hiç iç açýcý deðil.
Ýnsanlar beðendiði þeyi severler. Ya beðenmediklerini onlardan nefret mi etmeliler ? Bu ayrýmcýlýktan baþka ne olabilir ki? Beðenilerin, bu kadar çeþitli olduðu günümüzde, beðenilmeyene saygý duyulmalý. Ýçimizdeki sesin beðenisine, kulak asmadan kýskançlýk ruhuna bürünmek de tehlikeli. Sevginin taklidi ise en þüphe götürmez öldürücü tekniði.
Bense bir gün karþýmdakini anlamaya çalýþmak yerine, kendimin anlaþýlmasýný beklemeyi deneyeceðim. Bunun için ne kadar yaþlý olursam olayým. AG
Sevgiler