sýrmalanmýþ sýram sýram turaçlar
gözleri türkü göðüm
dinlemeye doyamam…
papatyanýn taç yapraðý parmaklarýný
tutsam incinir
kýyamam…
yeller ipek dokunur
þakaðýna dökülen kehribar bulutlara…
gövel gök zýndan olur kirpikleri susarsa
bin ömürde bir gördüðüm
bakýþýnýn alkýmýndan cayamam…
gece mavilerinden ay dökülmüþ yüzüne
iflahsýz aþka durmuþuz …

ardýmdan daðlar savrulur
binyýllar tepmiþim geçitsiz
zincir-pranga -duvar-dar
kum kavimler
göz gözü görmez zamanlar
çaðlar devrilir
sabýr cehennemde sýnanmýþ çelik
umut çarmýha gerilir
öfke kan ile yoðrulur
durula durula doðrulur
taþ suskunu-bozkýr yüzlü kaç kavim
karanlýðýn zincirine vurulur

dikildik yangýnlarda
yumruk olduk tezgâhta
ateþ yedik - diklendik
çifte su verilmiþ direncimize
dünya zýndan içinde
tüm zamanlar içinde
ayak izlerinde kan
surlarý yýkan isyan
kölelik aman diler
cellâtlar ölüm bilerdi
yüzümüzün haritasýna yontulmuþ patikalar
gönlümüzde kapanmayan yaralara giderdi
devran bezirgân iken
yamyam hükümran iken
içimizde göð biçilmiþ baþaklar
yine de özleme pervaz vuran kardelen
uçurumlar içinde
yolumuz kýlýçtan keskince
uçsuz bucaksýz ýssýz
kavruk bir gök göðsümüzde
ayak yalýn-dudaklarý yarýlmýþ
onu koruyalým diye
yangýnlara can germiþiz…

gülüþ dallarýnda ýþkýnlar çiçek patlar
kalbin giz sayfalarýnda adý yazardý
hangi ufka yürüsem
ýlgým salgým o vardý
devrim güzeli yardi…

ki yarini ilk görüþte tanýrdý insan
dudak kývrýmlarýnda turna kanadý hüzün
hülyalar bulut bulut akar bakýþlarýndan
eylüller dökülür aðlasa
gülse haziran…

hey aþký güneþ kýlan umut
hey baþaðý öpen özgürlük
buðdayý türkü piþiren emek
bukaðýsýz kösteksiz bir dünya için
karanlýk çaðlardan çaðlayan devrim
bilirdik beklerdi direnerek
türküler – aðýtlar-destanlar ona
varlýðý can içre kan
yokluðu ateþte can
yardi
serçe masumu –sokulgan
bir öpse karanlýklar çatýrdar
koþtukça varýlmayan
vardýkça uzaklaþan
aþikarým-gönül evim-yoldaþým
düþ kadar gerçek
gülüþten yalan…

sulara gömülür çýktýðýmýz adalar
her kýyýda gemimizi yaktýlar
hangi yola düþsek baykuþ kahkahalarý
umut surlarýnýn önüne vardýk
çaldýðýmýz kapýlarý kalbimize çarptýlar
yorgun düþtük-yýkýldýk-yara sardýk
çökerip de kanamaya
diz çöküp de aðlamaya durmuþuz

aþk saralý bir rüzgar mý
eser gelir eser gider
ömrümüze yalým yaðmýþ
azaltýr mý çoðaltýr mý
hayat dikenli tel olmuþ
nere baksak ah u zar mý
ne kanasak nazlý yar mi
ne söylesek kül efkar mý
saltanatlar göçürmeye kelle koymuþuz
söyle baþka bir yol var mý

tutsaklýk soluyan mazlum insanlýk
kalbimizi taþa tuttu
biz ipe verildik beton kesildi
kurþun saðnaðý meydanlar
ceset yaðmaladýlar
kanýmýzý yaðmur sildi
düþ düþleyeni unuttu
ama birileri aðýtlar dokudu gözyaþlarýndan
bizim destanýmýzý çaðlara taþýdýlar

hele kalkýp gidelim
daðlarý mesken edelim
þakiliðe soyunup
yeniden umudu giyinelim
hüzünler kuþanalým
yanalým
sevdadýr neyleyelim
söyle baþka nidelim


gayri baþka çare yok
kýyýya vurmuþuz kaptan
Ocak-Þubat 2013
Adnan Durmaz