Ondan bahsetmek istiyorum ama zor geliyor. Ne biliyim onun hakkýnda sadece yazý yazmak hoþuma gitmiyor iþte. Hayaller veya baþka þeyler hakkýnda pekala yazabilirim ama konu o oldu mu nedense duraksýyorum.

Yaþadýðým bu hayatta herkes gibi din tüccarlýðý, adaletsizlik ve Çin'den uydumuzun gönderilmesi gibi ilginç konulara þahit oldum ama hiçbiri onun kadar kendi gündemimi meþgul etmedi. Belki konuyu daðýtýyor gibi görünüyorum ama aslýnda çok önemli yerlere küçük küçük ilerliyorum. Ülkemde ve dünyada onca þey oluyor ama benim umursadýðým sadece bir çift yeþil göz ve ben sýrf onlar için bu satýrlarý yazýyorum.

Herkes her þeyin yerini daha iyileriyle deðiþtirebilir ama ben asla onun yerini baþkasýyla deðiþtiremem. Bu týpký ilkokuldayken ilkçaðlarda yaþayan insanlara özenmeme benziyor. Ne biliyim içten içe biliyorum ki daha iyisi karþýma çýkarsa sonunda bir savaþ olacak veya felaket gelecek ama böyle þeylerle karþýlaþmak istemiyorum. Çünkü sevdiðimden ve hissettiðim þeylerden mutluyum. Daha fazlasýný isteyerek þimdikini kaybetmek niye?

Salonumda bu satýrlarý yazarken ve hemen hemen %149 vergi oranýný ödeyerek içtiðim votkamý yudumlarken aklýma bu akþamki evimden gidiþi geliyor. Bakýþlarý, gülümseyen o tatlý yüzü ve üzerimden çýkmasýný istemediðim parfürmü. Zor zanaat be aþýk olmak. Cidden. Aklýnda bir tek o varken ve sen bir tek onun için yaþarken geri kalan þeylerin bu kadar boþ olmasý gerçekten acýklý...

Akþam oluyor, caddedeki ýþýklar bir bir kapanýyor ben ise telefonumdan onun resmini izliyorum. Ýçimden iyi ki diyorum, iyi ki benimle ve iyi ki böyle bir seçim yapmýþým diyorum. Çünkü o bilmese de ''o''na her geçen gün daha çok aþýk oluyorum ve her ne kadar ''o''nla aram iyi olmasa da ''o''nu bana baðýþladýðý için ''o''na þükrediyorum. Öyle iþte... Evimdeki eþyalarýn çýtýrdamasý, bardaðým ve sigara dumanýyla geçen bir gece daha.