Sessiz adýmlarla yürüdüðüm kimsesiz yollarda,
ayaðýma takýlan çakýl taþlarý gibiydin
Fark ettirmeden çýktýn karþýma, sýradan biri gibi.
Sonbaharda savrulan yapraklarýn rüzgarla dansý gibiydi bakýþlarýn
Týpký onlar gibi ürkektin, onlar gibi sararmýþtý yüzün.
Yaðmurlar kaldýrýmlarla buluþtuðunda,
etrafa yayýlan melodi gibiydi yüreðinden duyduðum ezgiler.
Bir o kadar ýslak ve bir o kadar da çaresizliði anlatýyordu
yanaklarýndan süzülen yaþlar.
Ýncecik parmaklarýnýn arasýnda sýmsýký tuttuðun,
buruþturulmuþ bomboþ bir sayfadan ibaretti sanki hayatýn.
Hiç yaþanýlmamýþ…
Öylesine anlamsýz, öylesine kýrýk dökük…
Oysa senden farklý deðildi heybemde biriktirdiðim yaþanmýþlýklarým.
Vuslat köprüsünde karþýlaþan iki yabancý olsak da,
Ayný kýrgýnlýklarý, ayný acýlarý yaþasak da,
Hatta ayný düþlerde gezsek de birbirimizden habersiz,
Birbirimizi tamamlayan bir elmanýn iki yarýsýyýz aslýnda biz.
Bölük pörçük yaþanmýþ sevdalardan arta kalan kýrýntýlarý topluyor þimdi martýlar,
Rüzgarýn savurarak sürüklediklerinden geride kalanlarý…
Öyle güzel süzülüyorlar ki gökyüzünde…
Martýlarýn dansýna takýlýyor gözlerimiz
Gökyüzünde senden ve benden, acýlarýmýzdan, terkedilmiþliklerimizden,
Yarým kalmýþlýklarýmýzdan, yitirilmiþliklerimizden kalanlarla doldu bütün sema
Ve gözgöze geldik bir an
Ben durgun bir deniz misali,
Sense fýrtýna öncesi sessizlik…