Herkes farklýydý hayatta.
Benim farkým sendin.

Çünkü hep yalnýz gezerdik biz.
Sen farklý bir kaldýrýmýn kenarýnda,
ben bambaþka bir þehrin ýslak sokaðýnda..

Umursamýyordum.
Sen olmasan da ben seni seviyordum nasýl olsa.

Her yerde, her zamanda, her asýrda..
Ben seni seviyordum.

Þimdi sana dön demeye dilim varmaz belki benim.

Dön demek acizlikmiþ çünkü,
dön demek çaresizliliðin en kullanýþlý kelimesi...

En fazla þiir yazarým ben ardýndan.
Yalnýzlýk koyarým belki adýný.
seninle baþlarým yola, sensiz devam ederim.

Sen bilmezsin...
Farklý zamanlarýn, farklý gecelerinde,
kim bilir kaç kez öldüm.

Kim bilir bilir kaç kez gömdüler beni.

Tuhaf.

Acele ediyorum ama gidemiyorum bir türlü ecele,
içimde garip bir telaþ.

Bir aþký daha uðurlamanýn bilmem kaçýncý kutlamasý.
Ýyi hoþ da.
Ya defalarca uðurlanýn ayný aþksa?

Gitsem fayda yok,
kalsam kýyamet.

Ben sen tarafýndan çok kez çarpýldým zaten,

þimdi þeytanýn pabucumu ters giydirmesini bekliyorum...

Belina ÖZBEK