BAYRAM AYAKKABISI

Kara kýþýn, canlýlara düþmanlýðýnýn doruklara çýktýðý zamanlardý. Güneþ kendini dahi ýsýtamýyordu.
Annesinin” geç kalýyorsun hadi artýk” sesiyle uyandý. Duymazdan geldi. Biraz þekerleme yapmak istedi
.Buna annesinin fýrsat vermeyeceðini, burnuna gelen kýzarmýþ ekmek kokusundan anladý.

Suna sýcak yataðýndan istemeye istemeye kalktý. Buz gibi odanýn soðukluðunu hissedince, yanan sobanýn
Yanýna kendini attý. Soba ancak yanýna yaklaþýnca sýcaklýðýný hissetiriyordu . Hýzlý hýzlý giyindi.
Annesinin hazýrladýðý kahvaltý olarak var olan buruþuk birkaç zeytinden bir tanesini aðzýna atýp,
soba üzerinde kýzarmakta olan ekmek dilimlerinden ýsýrdý. Annesinin söylenmesine fýrsat vermeden paltosunu aldý. Uyumakta olan kardeþine sevgi ile baktý.” Ne güzel, bu havada sýcak yataðýndan çýkmadan uyumak” diye düþündü.
Çantasýný kaptýðý gibi dýþarý çýktý. Soðuðu kemiklerinde hissetti. Hemen paltosunu giydi. Hasta olursam suçlanýrým
endiþesiyle, baþýný atký ile sardý. Bahçe kapýsýný kapatýp sokaða çýktýðýnda; sanki tüm insanlar tavuklar gibi baþlarýný gövdelerinin içine çekmiþ, yürüyorlardý.
Suna bedeninden büyük olan eski paltosunun yakasýný kaldýrdý. Hýzlý hýzlý yürümeye baþladý. Okula zil çalmadan varmak istiyordu. Törenden önce ýsýnacak zaman bulabilirse iyi olacaktý. Okula vardýðýnda tören baþlamýþtý. Arkada sýraya girdi     ,
. Hareketsiz duruþu daha çok üþümesine yol açtý. Biraz kýpýrdamak istediðinde öðretmenin sert bakýþýyla karþýlaþtý. ,haz rol vaziyetine geçti. Tören bitinceye kadar diþleri takýrdamaya baþladý.                    
. Sýra halinde içeri girerlerken hiçbir arkadaþýnýn kendisi kadar üþümediðini fark etti. Sýnýfýn kapýsýnda girerken kendilerini karþýlayan sýcaklýðý hissedince, içini bir sevinç kapladý. Ýyi ki okula gidiyordu.
.
. Sýrasýna geçip üzerindeki eski paltoyu çýkarýp ters çevirdi. Oturduðu sýranýn arkasýna acele yerleþtirdi.
Ödevini öðretmen söylemeden, çantadan çýkarýp sýranýn üstüne hazýrladý. Ellerinin morluðu pembeye dönmeye baþlamýþtý. Çantasýndan mendilini de çýkardý. Acaba tek mendile öðretmen kýzarmaydý?
Hep” iki mendil bulundurun yanýnýzda” derdi de!

Az sonra iþini bitirip, çevik bir hareketle masadan kalkan öðretmen”, ödevlerinizi açýn “dedi. O sýrada kapý vuruldu. Sýnýfa hizmetli girdi. Elindeki yazýlý kâðýdý öðretmene uzattý. Öðretmen okudu sonra üzerine bir þeyler yazýp imzalayarak geri verdi. Hizmetli beklemeye devam ederken, öðretmen; “Suna ve Aydýn siz Müdür Yardýmcýsý Hasan Bey ‘in odasýna gideceksiniz. Hüseyin Efendi ‘yi takip edin” dedi. Aydýn hemen ayaða kalktý. Suna korka korka hizmetlinin yanýna doðru yürüdü. Bir kabahat iþlememiþlerdi! Neden Müdür Yardýmcýsýnýn odasýna gideceklerdi, Aydýn’ ýn yüzüne” Neden gidiyoruz?” Anlamýnda baktý. Aydýn “bende bilmiyorum” yanýtýný bakýþla verdi. Hizmetli önde Aydýn ve Suna arkada Müdür Yardýmcýsýnýn odasýna vardýlar.
Odada kendilerinden önce gelmiþ beþ altý öðrenci vardý. ,Odadaki masanýn önündeki koltuklarýn sað tarafýnda bir yabancý oturuyordu. Koltuða sýðmakta zorlandýðý her halinden belli oluyordu. Göbeði dizlerinin üzerine yýðýlmýþ, boynunun altýndan bir boyun daha sarkýyordu. Saçýnýn bir kýsmýný kelini kapatmak için kullanmýþtý. Odada bulunan öðrencileri baþtan aþaðý süzüyordu. Suna odadaki yabancýnýn kim olduðunu öðrenmek istercesine arkadaþlarýnýn yüzünde tarama yaptý. Onlarda bir Müdür Yardýmcýsýna, bir adama bakýyorlardý. Adam arkasýna yaslanarak ,keyifle kahvesini içiyordu.
     Suna odanýn içini meraklý gözlerle incelerken; masanýn arkasýndaki sol köþede birbirinin aynýsý, siyah ayakkabý yýðýnýný gördü. Bir kendi ayaðýndaki lastik ayakkabýya baktý, bir yýðýnla duran deri ayakkabýlara. Sanki birkaç çuvaldan boþaltýlmýþ gibi duran bu ayakkabýlardan birini kendisine verseler ne iyi olurdu. Adam” Hasan Bey çocuklara birkaç soru sorabilir miyim?” Deyince Suna’ nýn içini bir korku kapladý, ya sorulara doðru yanýt veremezsem! Diye endiþesi daha da arttý. Adam tedirgin bekleyen öðrencilere döndü. Babalarýnýn ne iþ yaptýðýný, evlerinin kendilerinin olup olmadýðýný, kaç kardeþ olduklarýný soruyordu. Tam sýra Aydýn’ a geldi. Adam babasýnýn iþini sorunca Aydýn” babam yok” yanýtýný verdi. Tek sýra halinde duvara doðru yan yana dizili öðrencilerin, çoðunun babasý ya iþsiz, ya da ölmüþtü. Þiþman adam” Yahu Hasan Bey bunlarýn çoðunun babasý yok” diye manalý manalý sýrýttý. Aydýn’a dönüp “madem baban yok, eve kim bakýyor öyleyse”? Dedi. Aydýn “ annem evlere temizliðe gidiyor” diye yanýtladý. Müdür Yardýmcýsý Hasan Bey konuyu deðiþtirmek isteyen insanlara özgü çabuklukla, kalkýp ayakkabý yýðýnýna doðru yöneldi.
“.Çocuklar sýrayla bana ayakkabý numaralarýnýzý söyleyin” dedi. Suna’ nýn içini bir sevinç kapladý. Dileði gerçekleþi yordu. Demek bu deri ayakkabýlardan birini kendine vereceklerdi! Artýk lastik ayakkabýdan kurtulacak, ayaklarýnýn yan tarafý yara olmayacaktý. Sonra babasýnýn iþsiz oluþunun sorumlusu kendisiymiþçesine yaþadýðý utancý belirtmek durumunda kalmayacaktý. Aðabeyinin sattýðý gevreklerle geçinmeye çalýþtýklarýný söylemek zorunda deðildi.
.Birbirlerine arkalarýndan iple baðlý ayakkabýlarýn altlarýna bakýp çocuklarýn söylediði numarayý bularak veren Müdür Yardýmcýsý Hasan Bey bir yandan da elindeki listeye de iþaret koyuyordu.
     Sýra Suna’ ya gelmiþti ama ayakkabý numarasýnýn kaç olduðunu bilmiyordu. Her yýl okul açýlmadan birkaç gün önce babasý bir çift lastik ayakkabý getirir o da giyerdi. Hiç ayakkabý numarasý diye bir þey duymamýþtý. Odada yaþananlardan anlamaya çalýþýyordu. Hasan Bey” söyle kýzým sen kaç numara giyiyorsun” dediðinde” bilmiyorum” dedi. Hasan Bey” öyleyse ayaðýndaki ayakkabýnýn altýna bak” dedi. Suna duvardan tutunarak ayakkabýsýnýn altýna bakmaya çalýþtý. Bir þey göremedi çünkü ayakkabýnýn altý aþýnmýþ rakamlar gözükmüyordu. Hasan Bey kendisi bakmaya çalýþýrken,      Suna dengesini kaybederek þiþman adamýn önüne doðru, omuz üzeri düþtü. Adam gülerek” orayý sana vermezler bak” diye güldü. Hasan Bey Suna’ yý yerden kaldýrdý. Omzunu, kolunu kontrol etti. Adamýn karþýsýndaki boþ koltuða oturttu. Birkaç tane ayakkabý getirip denedi.” Bak otuz beþ numara giyiyormuþsun, iyi öðren” dedi.
Ýplerin ortasýndan tutarak eline ayakkabýlarý verirken” omuzun çok acýyor mu yavrum?” Diye de sormayý ihmal etmedi.
     Suna Aydýn’la birlikte ayakkabýlarýný alýp odadan çýktý. Sýnýfa yaklaþýnca ellerindeki ayakkabýlarla içeri girmenin nasýl onur kýrýcý olduðunu düþündü. Yüzünün kýzardýðýný hissediyordu. Elinden gelse ayakkabýlarý bir yere saklar, kimse görmeden alýr giderdi. Nereye býrakabilirdi? Çaresiz ellerinde ayakkabýlar, sýnýfýn kapýsýný vurdular. Öðretmenin” GEL” sesiyle içeri girdiler. Tüm sýnýf meraklý gözlerle ellerindeki ayakkabýlara bakýyordu. Öðretmen” yerlerinize geçin” dedi ve derse devam etti. Aydýn’ ýn ayakkabýsýný sýranýn içine koyduðunu görünce, kendisi de saklarcasýna ayakkabýyý sýranýn için soktu. Son zil çaldý. Eve gitme vakti geldi. Toplanmayý çok yavaþtan aldý. Arkadaþlarýnýn çýkmasýný bekliyordu. Sýnýfýn büyük çoðunluðu çýkýnca ayakkabýlarý çantasýna sokmaya çalýþtý. Çantanýn kapaðý bir türlü kapanmýyordu. Çaresiz ayakkabýyý eline aldý. Sanki yolda herkes onun fakir olduðunu anlayacaktý. Baþýný yerden kaldýrmadan, kimseyle göz göze gelmeden hýzlý hýzlý yürüdü. Eve geldi. Annesi þaþkýn! O elindeki ayakkabý kimin? Dedi.
     Suna olanlarý bir bir anlattý. Annesi” iyi ama kýzým bu erkek ayakkabýsý “deyince. Suna’ nýn yaþadýðý sevinç ve utanç duygularýnýn yerini hayal kýrýklýðý aldý. Annesi durumu fark ederek” yine de ayaðýndaki lastikten iyidir. Ramazan Bayramýna bir hafta var, bayramda giyersin” diyerek ayakkabýyý alýp, gardorabýn üzerine koydu.” Baban bayramdan önce iþ bulur çalýþýrsa, sana kýz ayakkabýsý alýr, bunu da kardeþin giyer” dedi. Suna’da annesine yanýt verecek moral kalmamýþtý.
     
Suna akþam yatarken” Allahlým ne olur yarýn amele pazarýndan babama iþ çýksýn” diye dua ederek uykuya daldý. Annesi üzerini deki yorganý düzeltmek için odaya girip , yataða eðildiðinde Suna’nýn o upuzun siyah kirpiklerinin ýslaklýðýný görünce, içini acý kapladý. Bir þeyler yapmak isteyip de, elinden hiç bir þey gelemeyen insanlarýn çaresizliði içinde, elektrik düðmesini kapatýp ,odadan yavaþça çýktý.
MEDÝNE