Ýnsan beyni ne kadar acýmazsýz. Size deðil, baþkasýna acýmasýz. Kurnazlýklar, dolaplar, söz oyunlarý hep onda döner. Bencildir. Baþkasý için deðil, hep senin için doðru olaný seçer. Sonuca götüren yolda her þey mubahtýr onun için. Duygu yoktur, sevmek yoktur onun için. Acýmak yoktur, acý vardýr hep. Yaptýklarýný meþrulaþtýrmak için hep mantýðýn arkasýna gizlenir. Verdiði sözü tutmaz, sevdiði insaný unutur, kötüyle ayný yola girer, iyiyi görmez. Bunlarýn hep mantýklý bir açýklamasý vardýr onun için. Unutmak onun en iyi, en baþarýlý olduðu alan. Aslýnda unutmaz, gizler. Fakat öyle bir inanýrsýnýz ki mantýðýnýza, unutmak size sýradan gelir. Neyi çok iyi hatýrlamasý gerektiðini bilir, neyi çok iyi unutmasý gerektiðini bilir. Aslýnda iþimiz sadece beynimize kalsa, dünya savaþlardan, adaletsizlikten, buhrandan ne hale gelir sýnýrlarýný düþünemiyorum. Ýþin aslýnda, arka boyutunda çalýþan bir olgu daha vardýr. Kalb. O olmasa insan olmazdýk. Ýnsaný hayvandan ayýran en belirgin özellik bence. O gizlemez, biri için deðil, herkes için doðru olan ne ise onu söyler. Ýyilik, güzellik, sanat her þey onun sonucudur. Ama beynimiz neden konum olarak daha yukarýdadýr sanýrým burada cevabýný anlayacaðým. Kalbin önüne bazen set vurur, kendisi hep önde gelir. Beyin demeyelim, akýl diyelim organdan deðil de bir olgudan bahsettiðimiz daha iyi anlaþýlsýn. Demiþtik ya onun için hep acý vardýr. Sana acý çektirmemek için baþkalarýnýn acý çekmesine yol açar, göz yumar. Gizler. Unutturur yani. Sevdiðinizi, sevgilinizi, dostunuzu, arkadaþlarýnýzý unutur. En mantýklýsý bu der. Çünkü sana bu insanlar acý verecek. Yoracak. Üzecek… Haklý. Ýnsanýn baþýna ne gelirse sevdiðinden gelir ya. Haklý. Bir tarafta sen acý çekeceksin, bir tarafta onlar acý çekecek. Akýl sana acý çektirir mi? Unutmak iþte. Unutursun, her þey biter. Acýn sona erer. Rahatlarsýn. Aklýný çýkmazdan kurtarýrsýn. Mutlu olursun belki de. Zaten hatýrlamakta, zorlamakta istemezsin. Hayatýn düzene girer, “mantýklý” düþünürsün. Mutlusundur evet.

Ama unutmamamýz gereken bir þey var. Diðer þey. Bir an, öyle bir durum olur ki, o unuttuðun þeyi bir andan aklýnýn tam ortasýna þimþek gibi çakar. Ýþte o zaman seni ne mantýðýn kurtarýr ne Aklýn.

Ýyi Seyirler..