Tanýdýðýn renklerden deðilim ben,
dinlediðin müzikler,
okuduðun þiirler...
Hiç biri bana ait deðil bundan sonra.

Varlýðýnýn getirdiði yokluk hissi
taþýnmayacak kadar aðýrken;
bir de yokluðunun varlýðý acýtýyor canýmý.

Aðlýyorum sevgilim.
Her gece, her saat..
En sevdiðin gazateye haber oluyorum sonra,
okuyorsun.

En çokta canýma...

Okuyup üflüyorsun sonra,
dilinden ruhuma Fatiha'larýn anlamý akýyor.

Etraf kan,
etraf kanla karýþýk anlamýn ruh ile dansý..

''Biz yalnýzca Sana ibadet eder ve yalnýzca Sen’den yardým dileriz.''

Sonra dilimde içten bir yalvarýþ,
kabul edilmesi için gece gündüz beklenilen.

Ruhumun bu güne kadar yediði o en büyük dua.

ve dilimde duanýn yanýna yapýþtýrdýðým tek bir kelimeyle birlikte,
unutabilirim diyorum.
-yapabilirim.

Sonra;
her gün gelmen için dualarla süslediðim odama bir koku geliyor.
Afallýyorum,

ahh rayiha ahh.

Yani, býktým böyle olmaktan,
daha doðrusu sende olamamaktan..
insanlardan bahsetmek bile istemiyorum.
Dilleri yeterince acý.

Sonra unutmak diyorum tekrar.

Unutmak suç.
Unutmak intikam.

Unutmak parçalamak geçmiþi...

Ki bundan sonra.
Unuttum ben seni.

''Ve bundan sonra
senin gökyüzün benim gördüðüm mavi deðil.''

Belina ÖZBEK