Farz et ki pembe sarý olsa gün gece olsa aþk nefrete dönüþse ,senin afallayacaðýn bu hal senden sonrakiler için içinde yaþadýklarý olacak. Onlar için sarý pembenin gece günün nefret aþkýn adý olacak .Yadsýnmayan bu hal sadece senin uðrunda aðlayabildiðin olmaktan öteye gidemeyecek .

Kaygýlarýn aðýr bastýðý anlarda sadece oturabilirdi, kýpýrdamak onun için imkansýzdý. Oturur oturur otururdu. Asla konuþmaz ve aðlayamazdý. Kýrýk kalbi burulur, kördüðüm olur çözmek imkansýzlaþýncaya kadar öylece kalýrdý. Ýmkansýzlýk oluþtuðunda , iyi günlerde ansýzýn çirkin yüzüyle geri gelmek üzere, derinliklere giderdi. Böylece döngü anýmsayamadýðý bir zamanda kurulmuþtu. Artan baskýsý dayanýlmaz bir hal almýþtý.

Bu sefer farklýlýk vardý, geri geleceði korkusu ile artýk iyi günleri kendinden uzak tutuyordu. Onu yaþamaktansa iyi de olmamayý tercih etmiþti. Ama iþte her nasýl olduysa yine sadece oturabiliyordu. Yine gelmiþti, acý yüreðini daðladý, nasýl olduysa diþlerini ortaya çýkararak gülümsedi kalkabilseydi kendisine bakardý.. Vazgeçtiði iyi günlere yandý. Artýk iyi yoktu, bunu yaþayacaktý baþka yol býrakmamýþtý kendine, bile bile kendi kendini iyice karanlýða hapsetmiþti iþte. Aðladý, aðlýyordu! bu anlarýn gözyaþlarý olmazdý ki, kayýplarý her þeyle denk olunca..... Umutla sarýldý onlara durmaksýzýn aðladý, oturdu aðladý.