ï¿½zEdebiyat - Cezbe Derketo

17 Aralýk 2012
Vertigo
Cezbe Derketo

Seni lanetlemiþler dostum, bunu sen de en az benim kadar biliyorsun. Bakma öyle “neden ama” der gibi. Ben zaten oldum olasý anlayamadým þu insanlýðýn hayat üzerine ördüðü o çelikten örümcek aðý dharmasýný. “Dharma” evet. Sanskrit dilinden bir kelimeymiþ. Kabul et, bu çekici bir kelime. Bazý kelimeler böyledir, kiþi muamelesi görür bende. Önce karþýlaþýrýz, sonra bende büyük bir merak baþlar-onun geçmiþini delice öðrenmek meraký-.

Vertigo

"Ne zaman içime biraz fazla baksam, yükseklik korkum depreþir..."

Seni lanetlemiþler dostum, bunu sen de en az benim kadar biliyorsun. Bakma öyle “neden ama” der gibi. Ben zaten oldum olasý anlayamadým þu insanlýðýn hayat üzerine ördüðü o çelikten örümcek aðý dharmasýný. “Dharma” evet. Sanskrit dilinden bir kelimeymiþ. Kabul et, bu çekici bir kelime. Bazý kelimeler böyledir, kiþi muamelesi görür bende. Önce karþýlaþýrýz, sonra bende büyük bir merak baþlar-onun geçmiþini delice öðrenmek meraký-. Irkçý olamadýðým için ise her kelimeye yer var dilimde. Kimileri bunun için dil zedelenmesi dese de, benim için farklý bir tat, farklý bir hayat sadece.

Sýkýldýn, farkýndayým. Biz konumuza yani sana dönelim yine. Belki lanetlenmenin nedeni renginden, sesinden, farklarýndandýr. Bir kere o kabul görmüþ, sempatik bulunmuþ olanlara nazaran daha çirkinsin, bunu biliyorsun deðil mi? Üzgünüm, sana sýcacýk cümleler kuramayacaðým, olmayanlarý ballandýrýp sakýz gibi uzatamayacaðým. Ben onu beceremem. Yanlýþ sanýlarýný besleyip, sana sahte umutlar vadedemem. Çünkü biz bir tek kendimize cömerdiz, bir tek kendimiz mevzubahis olduðunda iyi olan zanlara inanma eðilimimiz hat safhada oluyor. Genellikle kendimize bu kadar iyimser, affedici ve yüceltici olabiliyoruz.

Dur bir dakika! Senin bir adýn olmalý, sana bir isim vermeliyim. Belki de Alfred olmalý senin adýn. Çünkü o senden bahsetmiþti filmlerinde.Ne dersin? Beðendin mi? Aslýnda haline bakýlýnca sana Quasimodo da diyebilirim gibi geldi. Ama en azýndan isminle kaderin paralel olmasýn diye Quasimodo’yu düþünmeyelim diyorum, sen iyisi mi Alfred ol.

Rüyada seni görmek papatya mevsimine uzak olmak demekmiþ Alfred. Çünkü senin gölgen dahi uðursuz, çýkmaz bir sokak. Bakma yine öyle, söyle, hangi þiir, hangi þair baðrýna basar senin gibi çirkin sesli, uðursuz bir kuþu. Olsun be, olsun ben sana deniz kokulu þiirler okurum. Ve dediði gibi oluverir þairin ;

“Ve intihar manifestosu gibiyken bütün duyarlýklarýn
Ansýzýn bir dize gelip takýlýr diline
Bir can simidi gibi en kurtarýcý keyfiyle”
(M.M)

Sen de unutuverirsin bir dizeyle derbederliðini, küskünlüðünü. Unutuverirsin bir kenara atýlmýþ þemsiye gibi bahtýna hayatýn yaðmurundan düþmüþ, rüzgar tokatýyla kýrýlmýþ tellerini.

Öyle ki; ben, okurken ve yazarken ocaktaki çaydanlýðý bile unutuyorum Alfred. Emin ol ki sen de unutacaksýn ömrünün bozguncu yaðmurlarýný. Sen de kurtulacaksýn içinin karakaleminden, vertigosundan.