Geçmiþ ölmedi. Henüz geçmedi bile. -William Faulkner |
|
||||||||||
|
-Adýn ne senin? -Samet. -Senin mi kediler? -Kirpi benim oldu sayýlýr. Öbürü de ara ara geliyor. Yazýk, ona da süt veriyorum. -O kadar paran var mý ki? -Yetiyor ya iþte. -Ne kadar kazanýyorsun da kedilerin sütüne bile yetiyor? -Benim oldu Kirpi. Ýnsan kendi kedisini aç býrakýr mý?Hem süt almayýp da ne yapayým abi? Babam zaten bana býrakmaz ki kazandýðým parayý. -Niye býrakmýyormuþ? -Býrakmaz. Babamý ne bilirsin sen. Saðý solu belli olmaz adamýn. Hem ben bazen onun aldýklarýna daha fazla simit alýp ekliyorum fýrýndan. Kalan parayý da saklýyorum. Kirpi aç kalmaz. Kardeþim olsaydý onu beslerdim. -Kollarýna ne yaptýn öyle? -Ne yapacakmýþým kollarýma? Ýnsan kendi kolunu keser mi? Babam kýzdý da yaptý. Gördükçe akýllanýr adam olursun, dedi. -Niye kýzdý? -Babamýn saðý solu belli olmaz ki. Ýki simiti köpeðe attým diye tuttu kolumdan götürdü eve. Yazýk, köpeði de tekmeleyip kovaladý. Senden adam olmaz namussuz, dedi bana. Evde de kýzdý iþte, kesti kolumu hep. Ben babamý dövemem ki. Babamdan güçlü olsaydým da dövmezdim. Köpek oralara dadandý diye tuttu buraya getirdi beni. -E burada da kedi var, görürse? -Sütü ben almadým derim. Ama Kirpi'ye de tekme atarsa, güçlü olduðum zaman döverim bu sefer iþte. Bir de, bir de güçlü olduðum zaman, geçen gün beni ittirip burdan kovan simitçi abiyi döverim. Simitlerini de Kirpi'ye veririm. Kollarýný kaþýdý. Bakmayý unuttuðunu farketmiþ gibi aniden döndü, kedilere baktý. Bir þeyler mýrýldandý. Tekrar yanýma geldi. -Simit vereyim, abi? Çok taze. -Ýyi hadi ver bir tane. Becerikli elleriyle çabuk çabuk sardý. Bozuk paralarý aldý, cebine atacakken durdu. -Abi fazla para verdin. Bir tane simit aldýn ya. -Geri kalanýyla birkaç gün Kirpi'yi beslersin. Fýrýndan babandan habersiz simit almana gerek kalmaz, babaný da kýzdýrmazsýn, fena mý? Elindeki paralara bakarak biraz düþündü. -Yok ya! Olur mu öyle?! O zaman Kirpi senin kedin olmuþ olur. Benim Kirpi. Kendi paramla besliyorum ben onu. Sen bu paralarý al, baþka kedilere süt al. Paralarý elime tutuþturdu. Üstünde birkaç simit kalmýþ tepsinin yanýndan geçti, kedilerin yanýna döndü. Arkasýndan bakakaldým. Kedilere baktý, bana dönüp yaþýna fazlaca büyük gelen bir hareketle gülümseyerek elini "Çoktan bitirmiþler" der gibi salladý. Gülümsedim, selam verdim, onu Kirpi'siyle ve diðer yancý ama hor görülmeyen kedisiyle baþbaþba býraktým.
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
|
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Gökhan Duranal, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |