Rýfký çok zeki bir çocuktu. Küçük dünyasýnda bile çevresinde dönen o koca dünyayý merakla izlerdi. Yumurtayý çok severdi. Bir gün komþusunun kümesine izinsiz girdi. Yumurtalarýn hepsini çalýp diðer çocuklarla beraber yedi. Bu daha sonra onda bir alýþkanlýk yapacaktý. Mahallesindeki diðer kümeslere de girdi. Kýsa bir sürede adý yumurta hýrsýzýna çýkmýþtý. Bir gün o kümese giremedi. Ortaokula gidiyordu ve bir hayli büyümüþtü. Ýlkokula giden birkaç çocuðu yolundan çevirdi. Onlardan birisiyle anlaþtý. Onu kümese sokarken kendisi de gözcülük yapýyordu. Lise sona kadarda bu durum devam etti. O yýllarda bir gün okuldan erken döndü. Gözlerine inanamadý. Babasý annesini beceriyordu. Kapý arkasýna saklanýrken üzüntüsünden aðlýyordu. Annesini çok severdi. Babasýndan nefret ettiði ilk gündü. Merak etmiþti . Babasý acaba bunu neden yapýyordu. Babasý bir gün bir ses duydu. Hýrsýz telaþýyla donunu giydi. Koþup kapýyý açtýðýnda Rýfký’yý yakaladý. Rýfký onlarý izliyordu. Feci bir dayak yemiþti.

Rýfký daha sonra iyi bir gözcü oldu. Komþularýný da izliyordu. Bir delik, bir pencere bir kapý aralýðý onun için yeterliydi. Öðretmeni Sevim hanýmda bu bakýþlarý yakalamýþtý. Tahta’yý karalarken Rýfký onun bacaklarýný geniþ kalçasýný izliyordu. Öðretmeni de bu rahatsýz gözleri fark etmiþti. O da Rýfký’yý dövmeye baþladý.

O yýllarda dilencileri de merakla izlerdi. Onlarýn para kazanma þekli hoþuna gitmiþti. Ýleri de onun için iyi bir meslek olabilirdi. Neden olmayacaktý ki? Askerden döndüðünde babasý onu evden kovdu. O da çocukluk arkadaþlarýndan birinin sayesinde bir ev tuttu. Arkadaþý evliydi. Yan komþusuna ait olan tek katlý gecekonduyu ona verdi. Arkadaþý bir gün iþten eve geldiðinde gözlerine inanamadý. Rýfký bir yatakta karýsýný beceriyordu. Bunu neden yaptýðýný sorunca Rýfký utanmýþtý. Bir cevap veremiyordu. Arkadaþý evi hemen terk etti. Kadýnýn yeni kocasý artýk Rýfký olmuþtu. Bir süre geçtikten sonra Rýfký kadýna artýk bakamayacaðýný söyledi. Kadýn onu anlayýþla karþýladý. Kendisine bile bakamayan sefil bir adam bir kadýna nasýl bakacaktý.Kadýn semtte baþka bir bekar adamýn evine taþýndý. Kadýn sonra o evden de taþýndý. Sonra bir diðerine derken semtteki bütün bekar evlerini dolaþmak zorunda kalacaktý. Semt ahalisi bu yüzden Rýfký’yý suçladý. Bir yuvanýn daðýlmasýna sebep olmuþtu. Sonra birçoðu da Rýfký yüzünden o kadýný becermek zorunda kalmýþtý. Bu suça ortak olmanýn vicdan azabý çekiliyordu. Sonra hepsi birden toplandý. Rýfký güzel bir meydan dayaðý yedi. Bu dayaktan sonra Rýfký farkýna vardý. Sanki üstünden büyük bir yük kalkmýþtý. Bütün suçlarýndan, günahlarýndan arýnmýþ gibiydi. Sonra içmeye baþladý, sürekli içiyordu. Ýçtikçe günahlarýný masaya yatýrýyordu. Gecekondusuna gelen insanlar da vardý. Onlar da Rýfký gibi günah iþlemiþ insanlardý. Birçoðu onun gibi iþsiz güçsüzdü. Onun gibi hýrsýzlýk yapmýþtý. Komþusunu veya bir akrabasýný onun gibi becermiþti. Sürekli tartýþtýlar, devamlý içtiler. Birbirlerini suçladýlar. Sonra ne olduysa hepsi birden Rýfký’yý suçladý. Onu feci bir þekilde dövdüler. Birçok kemiði kýrýlmýþtý.

Uzun bir süre hastanede yattý. Kimseden de þikayetçi olmadý. Eðer ortada bir suçlu varsa o da kendisiydi. Ona bir yeþil kart verdiler. Senede elli torba kömür, üç ayda bir kaymakamlýk yardýmý ile geçinmeye razýydý. Dondurucu kýþ mevsimlerinde bile o kömürleri yakmadý. Kahveci Þabana yarý fiyatýna sattý. Aldýðý parayla þarap aldý. Ýçerken düþünüyordu. Bütün hata kendisindeydi. Çok günah iþlemiþti.

Bir süre sonra kapý çalýndý. Onu döven arkadaþlarý ona gülümseyerek bakýyordu. Hepsinin elinde de birer yeþil kart vardý ve hepside Rýfký’dan özür diliyordu. Hepside onun gibi kömürleri satmýþtý. Semtteki bütün kahvelerde sobalar yanýyordu. Ýnsanlar onlarýn sayesinde ýsýnýyordu. Dýþarýda yaðan kar dondurucu soðuk onlarý etkilemiyordu. Þiþeler peþ peþe devrilirken hepside mutluydu. Rýfký dahada mutluydu. Semt halký, esnaflar, kahveciler, müþteriler ilk defa onlara saygý göstermiþti. Bu saygýnýn gururuyla sabaha kadar içtiler.