Öðle olmasýna Kilitbahir Motoru’nun Çanakkale’ye yanaþmasý kadar bir zamanda inatçý akýntýlara inat, alt kattaki atölyesine indiðinde karþýsýnda yarým yamalak duran soyunmaya aday heykeliyle kalmýþtý ki baþ baþa bir anda anýlar oluþmaya baþladý köhneleþmiþ zihninde. Bir yandan hani yemek yaparken “altý tuttu mu acaba?, komþudayým , muhabbette güzel ama” cinsinden anne sorgu
lamalarý gibi telaþ ile boðuþurken bir yanda “aman algý dairesi ceza kesmesin” çýkmazýnda parladý görev yaptýðý sýnýr karakolu. Karakol ki uzun zamandýr dolaplarda unutulmuþ peynir kývamýnda sert ve bir o kadar aslýnda lezzetliydi. Herkes kahramanlýk hikayeleri beklerken, köyün yakýnýnda duran doðanýn lütfu çamurlarla heykeller diziþi lüfer tenli karýsý dýþýnda kimseye anlatýlamazdý. Geceleri yýldýzlara bakardý bazen daðlarýn kuytularýndan, bazen telsizden gelen seslere aldýrmaksýzýn yarýn yapacaðý heykele motive olur, kimi zaman sýnýrýn diðer tarafýndaki traktörlerin ýþýklarýný boðazdan geçen gemilere denk tutarak bitmek üzere olan aylarla avunurdu. Bir gece geldiler. Uzun bekleyiþ nihayetine kavuþmuþtu. Ýlk ateþ geldiðinde karþýdan karakolu yoklamaya yönelik olarak, daha 20 sinde torpillerden ýrak, kalplere yakýn, deniz kestanesi kývamlý, ürkek tabiatlý nöbetçi er, acemilikte sýktýðý 3 mermi deneyiminden muzdarip olarak karanlýða ilk mermiyi savurdu ve derken karþý ateþ sustu. Karakola yeni katýlan Astsubay ve sivilde heykeltraþ olan Asteðmenden mütevellit komuta zinciri olanlara anlam veremezken aylar sonra gerçek çýkmýþtý açýða. Açýlan taciz ateþine karþý açýlan ateþ kör karanlýkta en serseri kurþun halini alýp karþý gruptaki liderin omzuna tesadüfler eseri isabet etmiþ ve karakolda son derece uzman bir grubun konuþlandýðýna kara verilip eylem durdurulmuþtu.
Ertesi gün köye yakýn araziden çamurlar toplanýp heykel yapýlmak üzere tekrar karakola taþýnýrken en meþhur karavana olan etli kuru fasulye 2010’a 3 tertip Bolu’dan gelen asçý yamaðý asker tarafýndan piþirilmekteydi bile. Tüm bu anýlar geçerken zihninden , kahvaltý toplanýrken keyifle söylenen þarkýlardan biri uzaktan, eþinin sesinden yankýlanmaktaydý “bu ne sevgi ahhhh bu ne ýzdýrap”... Yýllarca heykel uðruna çamurla seviþen Harbiye’li teðmenin laytý (light) asteðmen adam olamadýðý askerlik macerasýný nihayetinde tamamlamýþtý. Tam bu sýrada güneþ en kibirli halini alýp camlara sataþmakta ve öðle tatili için eve gelen memurlara göz kýrpmaktaydý “hadi yine yarýladýnýz günü!”…Cumhur Ç. (Ýmla hatalarýmdan affýnýza sýðýnýrým, egonuzda olur)