Aþkýn aldý benden beni. -Yunus Emre
 |
|
 |
|
|
||||||||||
|
Karlý güneþli baharlý bir dönem geçmiþ ardýndan meltem rüzgarý esintisiyle yeni bir dönemin baþlangýcý olmuþtu…bir senelik yoðun çalýþma sonucunda verimin bu okul olmuþtu…çok ümitlerin hüzne dönmüþ hatta bu okulu býrakmak bile istemiþtin… Evet dönem baþlamýþ çok renkli arkadaþlýklar görmüþtün...ama hiçbirini hiçbir zaman kendi kiþiliðine baðdaþtýramadýn...hayat felsefene yakýn insanlar tanýsan da samimiyet ve insan olma özelliði bulamadýn...bu yüzden hep yalnýz oldun...beraberinde bir çok arkadaþ olsa da yine yalnýzdýn...týpký o bakýþlarýn sahibi gibi… O bakýþlar birden dünyana dolmuþtu...samimi içten ve suskun bakýþlardý onlar...günlerin getirdikleri o insaný, o insandaki suskun ve samimi bakýþlarý sana yaklaþtýrýyordu... O çocuk günler geçtikçe kalbinde bir bank oluþturdu…ve o banka yalnýzlýðýný hissettikçe oturma eyleminde bulundun…suskunluðun ardý kesilmedi… Bir zaman oldu, yeter artýk gelsin ve bitsin bu özlem, bitsin bu çile dedin…çoðu zaman ayrý oldun ondan ama gözbebeðinden çýkmadý hiç…adeta baðdaþ kurmuþ, dünyaný o bakýþlara baðlamýþtýn...çýkaramadýn gözlerinden ve kalbinden o suskunluðu… O çocuðun adýný dahi bilmiyordun ve hiç konuþmamýþtýn… bir kývýlcým olsa da bu hasreti bitirsem diyordun kaç defadýr kendine...ama hiç konuþmamýþtýn… hep sustun ve bekledin, bekledin onun konuþmasýný istedin…ama o da olmadý, o da sustu konuþamadý… Sadece kalan bakýþlarýydý gözlerinde…kimseye bahsedemedin ondan…korktun arkadaþlarýn fark eder diye o suskunluðu…hepsinden uzak oldun çoðu zaman bir cesaret bulsun diye...neden diyordun bu bekleyiþ bu tahammül neden… Zaman su misali akýp gidiyordu…korkmaya baþlamýþtýn...o suskunluðu görmesen onulmaz hallere giriyordun…o zaman yanýndakiler bile sana nasýl davranacaklarýný þaþýrýrlardý, korkarlardý senden...halbuki senin genel özelliðin suskun ve olgun bir haldi...anlaþýlmaz olurdun bazý zamanlar...gelen çýkma tekliflerini geri çevirirdin, onu beklerdin… Onu kýz arkadaþlarýyla görsen kýskanýr ve kýzardýn…ne yapmak istiyor bu diye…bu ara gizil bir hýrçýnlýk taþýrdýn...o günün akþamýnda kýskanýr ve aðlardýn soðuk kýþ gecelerinde yorganýn altýnda...bitmeyecekmiþ gibi bir dünya kurardýn...sonunda hayallerin gecenin derinliklerine ulaþýrdý ve kaybolurdun o gizemli dünyadan... Annen bir þeyler hissederdi senden…bilge kadýndý annen anlardý halinden...çalýþma odana çekilirdin…erkenden þiirler yazardýn o suskunluða...belki de ilk defa böyle onulmaz hallere girmiþtin…korkuyordun onu kaybetmekten...korkuyordun þahsiyetinden bir þeyler kaybetmekten...belki de o bakýþlarýn sahibi de böyle düþündüðü için senle konuþmuyordu...sonra doðal karþýladýn bu halini...onu ve kendini kýyasladýn çoðu zaman...onda tuhaf bir ayrýcalýk bulurdun...yakýndan takip ediyordun hareketlerini, konuþmalarýný ve tavýrlarýný...o bakýþlar sanki sen, sen ise o suskun bakýþlarýn sahibiydin…bu bakýþlarda buldun genç kýzlýðýnýn güzelliðini ve ayrýcalýðýný...kurduðun dünyanýn hüzünlü ve ürkek çocuðu belki de oydu...onaydý saçýný taradýðýn, güzelliðini fark ettiðin ve giyindiðinde kendini sunduðun… O suskunluk çoðu zaman senin uzaðýnda oldu ama hep kalbinde sakladýn ve onunla sabahladýn...ona baðladýn yumurcak kalbini ve sözlerini…kimseye bahsedemedin ondan...acaba o da benden bahsediyor mu kimseye diye mýrýldandýn...cevabýn ise hep hayýrdý…o, ben ise kimseye bahsetmez dedin…haklýydýn düþüncelerinde, haklýydýn sözlerinde...sevindin…tebessümünde açan gamzelerden yedi renk çiçekleri açtý...fazla uzun sürmedi ardýndan aðladýn,yalnýzlýðýna, aðladýn onsuz geçen anýna aðladýn ve kendine yaþlý gözlerle...ne garip iki duyguyu bir arada tatmak…o da beni arýyor mu? Hasretime aðlýyor mu? diye mýrýldandýn sonra...düþündükçe çýkmazlara giriyordun, bulduðun anda kaybediyordun hep kaybettin nedense… Yaþayamýyordun onu gerçekte… ama hayalinde ve rüyalarýnda hep yaþatýyordun…seviyordun onu, o da seni seviyordu...o suskun bakýþlardan ve mahzun halden anlýyordun sevdiðini...ondan uzaklaþtýkça boþluklarda savruluyordun sanki…onsuzluða nasýl dayanýr, nasýl bir hal alýrým diye düþünüyordun...o yalnýz senin erkeðindi…kimse onun adýný anmamalýydý, kimse onunla konuþmamalýydý, kimse ona bakmamalýydý, onu kimse ilgilendirmemeliydi yalnýzca senden baþka...onu görmek bile yetiyordu...yetiyordu suskun bakýþlarýn tek sana olmasý... Onun uðrak alanlarýnda hep sen olurdun…onu görebilmek ve onun sesini duyabilmek seni mutluluk seherlerinde yarýþtýrýrdý…arkadaþlarýnla olduðun ortamlarda sadece bedenin orda olurdu...fakat tüm içtenliðinle dayanýlmaz hasretin ve gözlerin o suskun gözlerdeydi…arkadaþlarýný bu duruma mahal verdirmezdin…hissedilir bir hal alacak olsa istemeyerek kaçardýn o gözlerden, o deryadan… Sen de anlýyordun ki onun kadýnýydýn…kimse seni ondan koparmamalýydý, kimse seni ondan ayýrmamalýydý…sen onun her þeyiydin…yüreðinin derinliklerinden bir kapý açmýþtýn…kapanmayacak kapýydý o… Yaþanan iklimlerin en zorlusuydun…yedi iklim baharýydýn...bitmeyen mevsimleriydin… Ne zaman gelecek o peri nasýl olacak bilmiyordun…bilmiyordun çiçeklerin ne zaman açacak… Onun sensiz aný kýþlarýn zemherisi, kutuplarýn yeliydi…bakýþlarý ve sana olan suskunluðu kalbindeki öznelliðiydi…diðer insanlardan farklýlýðý sende gördü…kendini sende buldu o bakýþlar…sende açardý yedi renk çiçekleri ve belki de öyle görmek isterdi seni…gözlerindeki eksikliðin albastýlara dönüþtürür çekilmez haller alýrdý…kimse bilmezdi seni...çünkü onun en özel yanýydýn...onun baþlayýp da bitmeyen aþký olmuþtun...film þeriti misali hayatýnýn, her zerresinde sen vardýn...belki de o filmi sen renklendiriyordun... Aylar korkunç bir fýrtýnaya tutulmuþluk içinde geçip gidiyordu…beklenilen bir þeyler vardý...ama bu beklentiyi kim bitirecekti...kim her þeyi itiraf edecekti...bu kayýtsýzlýðý çekilmez hasreti kim son bulduracaktý...karþýlýklý beklentiler zaman aþýmýna uðramýþlýk içinde sürüp gidiyordu… Bu yükümlülüðü sonunda o suskunluk üstlenmiþti…tabii ki kendinde olmalý bir durumdu… Kýz arkadaþlarýnla olduðun bir ortamda bir kýz geldi ”seni biri çaðýrýyor” dedi… Çok merak etmiþtin kim bu diye…sýnýftan çýktýn, o suskunluðun sahibi koridorun sonunda, kaloriferin yanýnda,seni bekliyordu…tahmin edemiyordun onun çaðýracaðýný...belki de böyle bir beklenti içinde deðildin...ama o suskunluk baþýný sana doðru sallýyordu...kalbinde dengesiz çarpýnmalar baþlamýþtý…acaba bana mý diye çevrene bakýndýn...evet sanaydý…gül açtý gamzeli yanaklarýndan...çekilmez hasretin bitmek üzereydi...tahmin bile ediyordun konuþacaklarýnýzý…anlýyordun o bakýþlarýn suskunluðundan…çok yeðin bir durumun sezinleniyordu...onda da yok deðildi hani…attýðýn adýmlar hiç ilerlemiyor sanki mehteran bölüðü yürüyüþünde kalýyordu… Sana nasýl açýlacaðýný o suskunluk bilmiyordu…sen de bu halin yabancýsýydýn…o bakýþlar çaðýrmýþ olmanýn atfýnda bulunmak zorundaydý…heyecaný doruklardaydý, damarlarýndaki kanlar sanki baþýna yýðýlmýþ kýzargýn bir hal almýþtý…çevredekiler sanki pür dikkat kendilerine bakýyorlardý…utandý… utandý… -Þey siz… -Ben… Biraz olsun rahatlamýþtýnýz…hatta suskun kaldýðýnýzda , bakýþlarýnýzýn buluþtuðu noktada hemen panikleyip kaçamak attýnýz…ikiniz de utanmýþtýnýz...nasýl oldu da sonra birden bire derslerden bahsettiniz...bu hali sen de anlamamýþtýn o da…ama hep bir þeyler beklediniz...o suskunluk korkuyordu konuþamýyordu, söyleyemiyordu sana…sen ise soramýyordun “söyleyecek baþka bir þeyin yok mu?” diye… sonra ayrýldýnýz… Yirmi dakikalýk bir konuþma neticesinde birbirinizi bütünlemiþtiniz...oysa hasretinizi dindirecek sözleri söyleyemediniz...korkuyordunuz hayallerinizin yýkýlmasýndan ve her þeyi bir anda kaybetmekten korkuyordunuz...korkuyordunuz sevmekten, sevginizi kendinize bile itiraf etmekten...ve korkuyordunuz suskun bakýþlarýnýzýn bir anda kaybolmasýndan...bu anýn ardýndan nice günler ve haftalar geçti...fakat suskunluðunuz devam etti...karþýlýklý ümitler zincirlendi… Karþýlýk beklediniz hep birbirinizden...çýkma teklifleri geldikçe o suskun gözler aklýnýza geldi hep...hiçbirine olumlu cevap vermediniz…zaten bu halleriniz birbirinize bir þeyler anlatýyordu...bir þeylerin habercisiydi sanki…bir þeylerin ayný zamanda sonucuydu…diyemiyordunuz ki seni bekliyorum...hasretim ve beklentim sana diyemiyordunuz… Çünkü siz: “Bakýþlarla kutsanmýþ aþkýn çocuklarýydýnýz.” Mehmet GELEBEK Aralýk 1992
ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Anasayfa
| Þiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleþtiri | Ýnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babýali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratýcý Yazarlýk | Katýlým | Ýletiþim | Yasallýk | Saklýlýk & Gizlilik | Yayýn Ýlkeleri | ÝzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Giriþi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
ÝzEdebiyat bir Ýzlenim Yapým sitesidir. © Ýzlenim
Yapým, 2024 | © Mehmet KELEBEK, 2024
ÝzEdebiyat'da yayýnlanan bütün yazýlar, telif haklarý yasalarýnca korunmaktadýr. Tümü yazarlarýnýn ya da telif hakký sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadýr. Yazarlarýn ya da telif hakký sahiplerinin izni olmaksýzýn sitede yer alan metinlerin -kýsa alýntý ve tanýtýmlar dýþýnda- herhangi bir biçimde basýlmasý/yayýnlanmasý kesinlikle yasaktýr. Ayrýntýlý bilgi icin Yasallýk bölümüne bkz. |