ihtiyar bir teknenin üstündeydim..
her gel-gitte inleyen...
denizi içine çeken tahtadan damarlarýný kesmek istiyordum.
býçaðý kendi boðazýma dayamak gibi.
gözümün önünde üstü tanrý kaplý okyanus.. ah ne derin ah ne sarhoþ.
günlerce içimdeki güneþle sersemlemiþ bir halde okyanusa iþiyorum.
üre salmak gibi hayata.
çoðalýn
belkide dört beþ aydýr gece olmuyor... siyahý unutmak nasýldýr bilir misin.
týrnaklarýmla bin yýllýk çivileri söküyorum çakýldýklarý yerden. tek tek
ne zaman ellerime baksam gökyüzü uzuyor sanki. traþ edilmeyi bekleyen bir tanrýça gibi.
pas ve kirli kan .. geminin omurgasý ayrýlmaya baþladý kaptan
sonra olmasý gereken oldu .. lacivertten bir ses , içim yosun yosun
sarý kayboldu ..
þimdi yeþil
usulca cebimde unuttuðum geceyi çýkardým
gece þehvetli ..
aðzý sýký kalçalarý oynak ve siyah peleriniyle ortalýkta salýnmaya baþladýðýnda anladým ay ýþýnýn acizliðini.
gün ýþýðýnda " sana aþýðým " diyebilirdim
gün ýþýnda bereketin olabilirdim..
bekaretime kýzýl hançer saplayan bir günahkar.
ve imkansýz bir kaç düþ daha ..
oysa azalýyorum
güneþ yerini geceye ve ayaza býraktýðýnda soyunuyorum usulca
eski ve serseri bir aþktan
ödünç aldýðým diþlerimi takýp zamana
azaltýyorum senide.
ilk boynundan
kirlenmiþ ciðerlerim ve ruhum için ,
haykýr benimle
ah ne sert hayat
buzdan hücrelere dönelim
ne zaman biri parmak atacak olsa içimize tuzla buz olalým.
gece kus biraz..biraz deniz kus...
hücre duvarlarýmýz daralýyor
daracýk bir aralýktan bakýyorum.
gözlerini buluþtur benimle diye ,
görmemen gerektiðini bile bile .
kim bilir radyoda ne çalýyor...
kim bilir ne dinleyip aðlýyor denizanalarý..
hani ne zaman dokunsalar yakarlar ya
müzik gibi birazda.
ölüm korkusu
seni tanýdým
güç ve tutku mücadelemin
ve vazgeçemediðim aþkýn sonu geliyor....
damarlarýmda lirik
dudaklarýmda kanlý
gidiþini sayýklýyorum

kýpýrdayacak bir yer yok... yoktun yoktum yoktuk
burda sabitledim zamaný
kaybetmek yada ölmek deðildi
ama vazgeçmek .. olmasý gereken bu .
ve vazgeçerek öleceðimi farkedince , lacivert çýðlýklar atýyorum unutulmaya yüz tutmuþ orospu gözlerine. .
cesedimi arýyorum , bu boktan , mezarlýk kýyýsýnda .
yol boyunca ,
ruhlarý tarafýndan terk edilmiþ bedenlerin arasýnda ..
sere serpe .. dudaklarýnda sigara ..
gözleri kara bir boþluk ,
gülüþleri ürtpertici cesetler arasýnda .
kendi cesedimi aramaya giderken
kendi cenaze marþýmý besteliyorum..
bir eksik..bir fazla..biraz ýslýk..biraz hazla
kimbilir hangi radyoda çalacak.
denizanalarý da dinler mi dersin
gidiþimizi.

Bu gün bekliyorum
Vahþi orta avrupa da
binlerce heykelin ortasýnda

aðzý þahadetle anýlan kimlere saygýsýzlýk edeceðiz sevgilim bir bilsen
biliyorsun ..
kýrmýzýya boyadýðýmýz hiç bir mezar taþýnýn adý okunmaz
an ki ant içiyorum þimdi
al kan kýrmýzý rahmine
beyaz küller dökeceðim