þehrin yüksek kulelerinden aþaðýya inen
bir köpek rapsodisidir ,bu duyduðun
duyuyorum seslerini
her biri bir yöne hep bir aðýzdan
þiþman kadýna eþlik ediyorlar
onlardan biriyim ben
cinayetimle baþlayan o kutsal þarký
kök tutmayan köpeklerin itlafý
uyuþturulmuþ bir iðnenin titreþimi
ve senle tutunduðumuz kayalýk ve hastalýk dolu gece
bozuk bir piyanonun parçalarý gibi
zamanýmýzýn bakýþlarý
tenim ve unutuþum ve çýð
ýlýk , serin , soðuk , çýðlýk
kedi döðüþleri notanda býraktýðýn
her yeri , herþeyi
ve aklýma gelen
son soruyu
susturuyorum
gözlerimi kapadýðýmda sesleri tüm etimde yükseliyor
bir köpek ýslýðý
ve þarap hala kýzýl
dünyanýn boyasýný dökülüyor yine
sazlar ve vurmalýlarýn eþliðinde ,
binlarýn , sokaklarýn , vitrinlerin
insanlarýn boyalarý dökülüyor
sokaklar kanallara dönüþmüþ
önce vazgallara , sýrayla kanalizasyonlara
ve sonunda denize dökülecek renkler
geriye köpeklerin son þarkýsý kalacak
ve þiþman bir kadýn
siyah ve beyaz bir dünya
sadece çizgileri kalacak
benden öncekilerden sonrasý
benden sonrakilerin öncesinde olduðu gibi
nasýl yapýyorlarsa bende öyle yapýyorum
korku ve acizlik içinde
gözümün üzerinde bir yara
þiþman kadýna eþlik ediyorum
sokaklardan sesler çekiliyor ve þehri uðultumuz bastýrýyor
aralarýndan etinden bir uðultu geçerken birbirine ulaþmayan
varamayan ..varan , karýþan , günah , yasak , yazýk ,saçma yeter !!!
kadýnlarýn öpücüklerini dudaklarýmdan dinletirken yarým
kabuðuna takýla kalan gece efsun köpek rapsodisi
uzak bir ormanda tek sigarayý kaçak paylaþan
titrek , suya girmiþ ,insan , hayal
tatlý baþ dönmesi
birbirine dokunan iki çizgi
birbirine sokulan iki ruh
ve tek bir et
beyaz ve zenci