GECENÝN GÖZLERÝ

Ve karanlýk doðruluyor.Hýrçýn bir çalar saat gibi
uyandýrýyor ellerimi.Meçhullerde yýrtýk bir gemi
nefesi..Öksüz þiirler hazin bir sonbaharýn izinde..
Ne zaman kendime geldiysem hep ayyaþ bir gece
yolumu kesti..Sabahlarý bekledim anne.Sabahlar
ki eski bir þarký gibi güzeldirler.Onlar ne kadar
yeþil gözlerle bakarlar deðil mi?Ama gece tabut
gibi hüzünlü.Beynimde bir fýrtýna sesi..Dýþarda dut
aðacý benim gibi yalnýz..Ah bir alýþabilseydim
siyah martýlara…O zaman ellerimi tutardý anýlar.
Sýðýnýrdým bir kaya oyuðuna.Tüm gözyaþlarýmý
bir kedinin çýðlýðýna yazardým..Geceler neden,
neden böyle anne?Nâbizâde Nâzým neden erken
öldü böyle?”Bir sükût-ý belig ü hüzn-i fasih.”Ah
bu deli yýldýzlar çok uzak olmasaydý belki de ben
kendimi denizler kadar özgür hissederdim.Ama
sersemim ve üstüme saðanak bir gece yaðýyor.Al
uçur bu kör karanlýklarý gözlerimden…Yaðmurlar
düþüyor kalbime..Uzun bir çayýrda yapayalnýzým,
yürüyorum.Kimse yok, ses yok, ýþýk yok..Ansýzýn
bir siyah korsan kýlýcýný üstüme çekiyor..Ben hep
kaçýyorum, kovalýyor bilincimi..Ah geceler beni
sevemez ki anne! Ne olursun tut ellerimden…Bu
geceler neden hep þiir doðuruyor?Oysa balinalar
yüzerken derinlerde çocukluðum depreþir..Esrik
bir kadeh olur gençliðim..Ve aklýma gelir yüzü
tüm özlediklerimin…Geceler beni aðlattý anne…


Nihat KAÇOÐLU